مارده
Appearance
Ottoman Turkish
[edit]Etymology
[edit]Unknown.
Noun
[edit]مارده • (marda) (definite accusative ماردهیی (mardayı), plural ماردهلر (mardalar))
- (economics) gratuity, an additional payment demanded by the seller beyond the price settled in a bargain
- Synonym: اكرامیه (ikrâmiye)
- (derogatory) junk, rubbish, tat, an item, or items, of low quality and value or goods that have been discarded
Derived terms
[edit]- مارده سورمك (marda sürmek, “to sell poor quality goods”)
- ماردهلو (mardalı, “very expensive”)
Descendants
[edit]- Turkish: marda
Further reading
[edit]- Barbier de Meynard, Charles (1886) “مارده”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 715
- Çağbayır, Yaşar (2007) “marda1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3061
- Kélékian, Diran (1911) “مارده”, in Dictionnaire turc-français[1], Constantinople: Mihran, page 1091
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “مارده”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[2], Vienna, column 4234
- Redhouse, James W. (1890) “مارده”, in A Turkish and English Lexicon[3], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1654
- Tietze, Andreas (2002, 2009) “marda I”, in Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lügati [Historical and Etymological Dictionary of Turkish] (in Turkish), volume V, Istanbul, Vienna, page 147