خبير

Arabic

Root
خ ب ر (ḵ b r)
11 terms

Etymology

فَعِيل (faʕīl)-type stative-verb derived from the active participle from the verb خَبُرَ (ḵabura).

Pronunciation

• IPA^(key): /xa.biːr/
• Rhymes: -iːr

Adjective

خَبِير • (ḵabīr) (feminine خَبِيرَة (ḵabīra), masculine plural خُبَرَاء (ḵubarāʔ), feminine plural خَبِيرَات (ḵabīrāt))

1. knowing, aware, well-informed
2. experienced, proficient

   Synonyms: بَارِع (bāriʕ), حَاذِق (ḥāḏiq), مَاهِر (māhir), مُجِيد (mujīd)

Declension

Declension of adjective خَبِير (ḵabīr)

singular	masculine		feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	خَبِير ḵabīr	الْخَبِير al-ḵabīr	خَبِيرَة ḵabīra	الْخَبِيرَة al-ḵabīra
nominative	خَبِيرٌ ḵabīrun	الْخَبِيرُ al-ḵabīru	خَبِيرَةٌ ḵabīratun	الْخَبِيرَةُ al-ḵabīratu
accusative	خَبِيرًا ḵabīran	الْخَبِيرَ al-ḵabīra	خَبِيرَةً ḵabīratan	الْخَبِيرَةَ al-ḵabīrata
genitive	خَبِيرٍ ḵabīrin	الْخَبِيرِ al-ḵabīri	خَبِيرَةٍ ḵabīratin	الْخَبِيرَةِ al-ḵabīrati
dual	masculine		feminine
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	خَبِيرَيْن ḵabīrayn	الْخَبِيرَيْن al-ḵabīrayn	خَبِيرَتَيْن ḵabīratayn	الْخَبِيرَتَيْن al-ḵabīratayn
nominative	خَبِيرَانِ ḵabīrāni	الْخَبِيرَانِ al-ḵabīrāni	خَبِيرَتَانِ ḵabīratāni	الْخَبِيرَتَانِ al-ḵabīratāni
accusative	خَبِيرَيْنِ ḵabīrayni	الْخَبِيرَيْنِ al-ḵabīrayni	خَبِيرَتَيْنِ ḵabīratayni	الْخَبِيرَتَيْنِ al-ḵabīratayni
genitive	خَبِيرَيْنِ ḵabīrayni	الْخَبِيرَيْنِ al-ḵabīrayni	خَبِيرَتَيْنِ ḵabīratayni	الْخَبِيرَتَيْنِ al-ḵabīratayni
plural	masculine		feminine
	basic broken plural diptote		sound feminine plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	خُبَرَاء ḵubarāʔ	الْخُبَرَاء al-ḵubarāʔ	خَبِيرَات ḵabīrāt	الْخَبِيرَات al-ḵabīrāt
nominative	خُبَرَاءُ ḵubarāʔu	الْخُبَرَاءُ al-ḵubarāʔu	خَبِيرَاتٌ ḵabīrātun	الْخَبِيرَاتُ al-ḵabīrātu
accusative	خُبَرَاءَ ḵubarāʔa	الْخُبَرَاءَ al-ḵubarāʔa	خَبِيرَاتٍ ḵabīrātin	الْخَبِيرَاتِ al-ḵabīrāti
genitive	خُبَرَاءَ ḵubarāʔa	الْخُبَرَاءِ al-ḵubarāʔi	خَبِيرَاتٍ ḵabīrātin	الْخَبِيرَاتِ al-ḵabīrāti

Noun

خَبِير • (ḵabīr) m (plural خُبَرَاء (ḵubarāʔ), feminine خَبِيرَة (ḵabīra))

1. expert, specialist

   Synonym: مُتَخَصِّص (mutaḵaṣṣiṣ)

2. consultant

Declension

Declension of noun خَبِير (ḵabīr)

singular	basic singular triptote
	indefinite	definite	construct
informal	خَبِير ḵabīr	الْخَبِير al-ḵabīr	خَبِير ḵabīr
nominative	خَبِيرٌ ḵabīrun	الْخَبِيرُ al-ḵabīru	خَبِيرُ ḵabīru
accusative	خَبِيرًا ḵabīran	الْخَبِيرَ al-ḵabīra	خَبِيرَ ḵabīra
genitive	خَبِيرٍ ḵabīrin	الْخَبِيرِ al-ḵabīri	خَبِيرِ ḵabīri
dual	indefinite	definite	construct
informal	خَبِيرَيْن ḵabīrayn	الْخَبِيرَيْن al-ḵabīrayn	خَبِيرَيْ ḵabīray
nominative	خَبِيرَانِ ḵabīrāni	الْخَبِيرَانِ al-ḵabīrāni	خَبِيرَا ḵabīrā
accusative	خَبِيرَيْنِ ḵabīrayni	الْخَبِيرَيْنِ al-ḵabīrayni	خَبِيرَيْ ḵabīray
genitive	خَبِيرَيْنِ ḵabīrayni	الْخَبِيرَيْنِ al-ḵabīrayni	خَبِيرَيْ ḵabīray
plural	basic broken plural diptote
	indefinite	definite	construct
informal	خُبَرَاء ḵubarāʔ	الْخُبَرَاء al-ḵubarāʔ	خُبَرَاء ḵubarāʔ
nominative	خُبَرَاءُ ḵubarāʔu	الْخُبَرَاءُ al-ḵubarāʔu	خُبَرَاءُ ḵubarāʔu
accusative	خُبَرَاءَ ḵubarāʔa	الْخُبَرَاءَ al-ḵubarāʔa	خُبَرَاءَ ḵubarāʔa
genitive	خُبَرَاءَ ḵubarāʔa	الْخُبَرَاءِ al-ḵubarāʔi	خُبَرَاءِ ḵubarāʔi

Descendants

• → Afar: kabír

Proper noun

الخَبِير • (al-ḵabīr) m

1. (Islam) Al-Khabir, "the All Aware", one of the names of God in Islam

References

• Wehr, Hans (1979) “خبير”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN
• Wehr, Hans with Kropfitsch, Lorenz (1985) “خبير”, in Arabisches Wörterbuch für die Schriftsprache der Gegenwart‎^[1] (in German), 5th edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz, published 2011, →ISBN
• Steingass, Francis Joseph (1884) “خبير”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎^[2], London: W.H. Allen