تماوت

Arabic

Verb

تَمَاوَتَ • (tamāwata) VI (non-past يَتَمَاوَتُ (yatamāwatu), verbal noun تَمَاوُت (tamāwut))

1. to pretend to die
   • 8th century, Abdullah Ibn Al-Muqaffa’, edited by Taha Hussein, Kalilah wa-Dimnah, Cairo, Egypt: Al-Ma'ārif, published 1941:

     ثُمَّ تَمَاوَتَتْ، وَجَعَلَتْ تَطْفُو عَلَى وَجْهِ المَاءِ مُنْقَلِبَةً، فَأَخَذَاهَا فَأَلْقَيَاهَا عَلَى الأَرْضِ غَيْرَ بَعِيدٍ مِنَ النَّهْرِ، فَوَثَبَتْ فِيهِ فَنَجَتْ مِنْهُمَا

     ṯumma tamāwatat, wajaʕalat taṭfū ʕalā wajhi l-māʔi munqalibatan, faʔaḵaḏāhā faʔalqayāhā ʕalā l-ʔarḍi ḡayra baʕīdin mina n-nahri, fawaṯabat fīhi fanajat minhumā

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

    Conjugation of تَمَاوَتَ (VI, sound, no passive, verbal noun تَمَاوُت)

verbal noun الْمَصْدَر						تَمَاوُت tamāwut
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُتَمَاوِت mutamāwit
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَمَاوَتُّ tamāwattu	تَمَاوَتَّ tamāwatta	تَمَاوَتَ tamāwata		تَمَاوَتُّمَا tamāwattumā	تَمَاوَتَا tamāwatā		تَمَاوَتْنَا tamāwatnā	تَمَاوَتُّمْ tamāwattum	تَمَاوَتُوا tamāwatū
	f		تَمَاوَتِّ tamāwatti	تَمَاوَتَتْ tamāwatat			تَمَاوَتَتَا tamāwatatā			تَمَاوَتُّنَّ tamāwattunna	تَمَاوَتْنَ tamāwatna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَمَاوَتُ ʔatamāwatu	تَتَمَاوَتُ tatamāwatu	يَتَمَاوَتُ yatamāwatu		تَتَمَاوَتَانِ tatamāwatāni	يَتَمَاوَتَانِ yatamāwatāni		نَتَمَاوَتُ natamāwatu	تَتَمَاوَتُونَ tatamāwatūna	يَتَمَاوَتُونَ yatamāwatūna
	f		تَتَمَاوَتِينَ tatamāwatīna	تَتَمَاوَتُ tatamāwatu			تَتَمَاوَتَانِ tatamāwatāni			تَتَمَاوَتْنَ tatamāwatna	يَتَمَاوَتْنَ yatamāwatna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَمَاوَتَ ʔatamāwata	تَتَمَاوَتَ tatamāwata	يَتَمَاوَتَ yatamāwata		تَتَمَاوَتَا tatamāwatā	يَتَمَاوَتَا yatamāwatā		نَتَمَاوَتَ natamāwata	تَتَمَاوَتُوا tatamāwatū	يَتَمَاوَتُوا yatamāwatū
	f		تَتَمَاوَتِي tatamāwatī	تَتَمَاوَتَ tatamāwata			تَتَمَاوَتَا tatamāwatā			تَتَمَاوَتْنَ tatamāwatna	يَتَمَاوَتْنَ yatamāwatna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَمَاوَتْ ʔatamāwat	تَتَمَاوَتْ tatamāwat	يَتَمَاوَتْ yatamāwat		تَتَمَاوَتَا tatamāwatā	يَتَمَاوَتَا yatamāwatā		نَتَمَاوَتْ natamāwat	تَتَمَاوَتُوا tatamāwatū	يَتَمَاوَتُوا yatamāwatū
	f		تَتَمَاوَتِي tatamāwatī	تَتَمَاوَتْ tatamāwat			تَتَمَاوَتَا tatamāwatā			تَتَمَاوَتْنَ tatamāwatna	يَتَمَاوَتْنَ yatamāwatna
imperative الْأَمْر	m		تَمَاوَتْ tamāwat			تَمَاوَتَا tamāwatā				تَمَاوَتُوا tamāwatū
	f		تَمَاوَتِي tamāwatī							تَمَاوَتْنَ tamāwatna

Noun

تَمَاوُت • (tamāwut) m

1. verbal noun of تَمَاوَتَ (tamāwata) (form VI)

Declension

Declension of noun تَمَاوُت (tamāwut)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَمَاوُت tamāwut	التَّمَاوُت at-tamāwut	تَمَاوُت tamāwut
Nominative	تَمَاوُتٌ tamāwutun	التَّمَاوُتُ at-tamāwutu	تَمَاوُتُ tamāwutu
Accusative	تَمَاوُتًا tamāwutan	التَّمَاوُتَ at-tamāwuta	تَمَاوُتَ tamāwuta
Genitive	تَمَاوُتٍ tamāwutin	التَّمَاوُتِ at-tamāwuti	تَمَاوُتِ tamāwuti

References

• تَمَاوَتَ in The Doha Historical Dictionary of Arabic