تقابل

See also: تقاتل

Arabic

Root
ق ل ب (q l b)
13 terms

Etymology 1

From the root ق ب ل (q b l), to accept.

Pronunciation

• IPA^(key): /ta.qaː.ba.la/

Verb

تَقَابَلَ • (taqābala) VI (non-past يَتَقَابَلُ (yataqābalu), verbal noun تَقَابُل (taqābul))

1. (reciprocal) to stand opposite each other, to be opposite each other, to face each other

   Synonym: تَوَاجَهَ (tawājaha)

2. (reciprocal) to meet, to get together
3. (reciprocal) to be compared, to be collated

Conjugation

    Conjugation of تَقَابَلَ (VI, sound, impersonal passive (?), verbal noun تَقَابُل)

verbal noun الْمَصْدَر						تَقَابُل taqābul
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُتَقَابِل mutaqābil
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُتَقَابَل mutaqābal
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَقَابَلْتُ taqābaltu	تَقَابَلْتَ taqābalta	تَقَابَلَ taqābala		تَقَابَلْتُمَا taqābaltumā	تَقَابَلَا taqābalā		تَقَابَلْنَا taqābalnā	تَقَابَلْتُمْ taqābaltum	تَقَابَلُوا taqābalū
	f		تَقَابَلْتِ taqābalti	تَقَابَلَتْ taqābalat			تَقَابَلَتَا taqābalatā			تَقَابَلْتُنَّ taqābaltunna	تَقَابَلْنَ taqābalna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَقَابَلُ ʔataqābalu	تَتَقَابَلُ tataqābalu	يَتَقَابَلُ yataqābalu		تَتَقَابَلَانِ tataqābalāni	يَتَقَابَلَانِ yataqābalāni		نَتَقَابَلُ nataqābalu	تَتَقَابَلُونَ tataqābalūna	يَتَقَابَلُونَ yataqābalūna
	f		تَتَقَابَلِينَ tataqābalīna	تَتَقَابَلُ tataqābalu			تَتَقَابَلَانِ tataqābalāni			تَتَقَابَلْنَ tataqābalna	يَتَقَابَلْنَ yataqābalna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَقَابَلَ ʔataqābala	تَتَقَابَلَ tataqābala	يَتَقَابَلَ yataqābala		تَتَقَابَلَا tataqābalā	يَتَقَابَلَا yataqābalā		نَتَقَابَلَ nataqābala	تَتَقَابَلُوا tataqābalū	يَتَقَابَلُوا yataqābalū
	f		تَتَقَابَلِي tataqābalī	تَتَقَابَلَ tataqābala			تَتَقَابَلَا tataqābalā			تَتَقَابَلْنَ tataqābalna	يَتَقَابَلْنَ yataqābalna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَقَابَلْ ʔataqābal	تَتَقَابَلْ tataqābal	يَتَقَابَلْ yataqābal		تَتَقَابَلَا tataqābalā	يَتَقَابَلَا yataqābalā		نَتَقَابَلْ nataqābal	تَتَقَابَلُوا tataqābalū	يَتَقَابَلُوا yataqābalū
	f		تَتَقَابَلِي tataqābalī	تَتَقَابَلْ tataqābal			تَتَقَابَلَا tataqābalā			تَتَقَابَلْنَ tataqābalna	يَتَقَابَلْنَ yataqābalna
imperative الْأَمْر	m		تَقَابَلْ taqābal			تَقَابَلَا taqābalā				تَقَابَلُوا taqābalū
	f		تَقَابَلِي taqābalī							تَقَابَلْنَ taqābalna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	تُقُوبِلَ tuqūbila		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	—	—	يُتَقَابَلُ yutaqābalu		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُتَقَابَلَ yutaqābala		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُتَقَابَلْ yutaqābal		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—

Etymology 2

Verbal noun of تَقَابَلَ (taqābala).

Pronunciation

• IPA^(key): /ta.qaː.bul/

Noun

تَقَابُل • (taqābul) m

1. verbal noun of تَقَابَلَ (taqābala) (form VI)
2. being opposite to each other
3. meeting, getting together
4. oppositeness

Declension

Declension of noun تَقَابُل (taqābul)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَقَابُل taqābul	التَّقَابُل at-taqābul	تَقَابُل taqābul
Nominative	تَقَابُلٌ taqābulun	التَّقَابُلُ at-taqābulu	تَقَابُلُ taqābulu
Accusative	تَقَابُلًا taqābulan	التَّقَابُلَ at-taqābula	تَقَابُلَ taqābula
Genitive	تَقَابُلٍ taqābulin	التَّقَابُلِ at-taqābuli	تَقَابُلِ taqābuli

Descendants

• → Azerbaijani: təqabül
• → Ottoman Turkish: تقابل (tekâbül)
  • → Turkish: tekabül

South Levantine Arabic

Root
ق ب ل
7 terms

Etymology

From Arabic تَقَابَلَ (taqābala).

Pronunciation

• IPA^(key): (Urban) /it.ʔaː.bal/, [ɪtˈʔæː.bal]
• IPA^(key): (Bedouin) /it.ɡaː.bal/, [ɪtˈɡæː.bal]

• Audio (al-Lidd):

  (file)

Verb

تقابل • (itʔābal) III (present بتقابل (bitʔābal))

1. to meet with
2. to interview

Conjugation

Conjugation of تقابل

		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	تقابلت (tʔābalt)	تقابلت (tʔābalt)	تقابل (tʔābal)		تقابلنا (tʔābalna)	تقابلتو (tʔābaltu)	تقابلو (tʔābalu)
	f		تقابلتي (tʔābalti)	تقابلت (tʔābalat)
present	m	بتقابل (batʔābal)	بتتقابل (btitʔābal)	بتقابل (bitʔābal)		منتقابل (mnitʔābal)	بتتقابلو (btitʔābalu)	بتقابلو (bitʔābalu)
	f		بتتقابلي (btitʔābali)	بتتقابل (btitʔābal)
subjunctive	m	اتقابل (atʔābal)	تتقابل (titʔābal)	يتقابل (yitʔābal)		نتقابل (nitʔābal)	تتقابلو (titʔābalu)	يتقابلو (yitʔābalu)
	f		تتقابلي (titʔābali)	تتقابل (titʔābal)
imperative	m		تقابل (tʔābal)				تقابلو (tʔābalu)
	f		تقابلي (tʔābali)