تسامح

Arabic

Etymology 1

Root
س م ح (s m ḥ)
10 terms

Pronunciation

• IPA^(key): /ta.saː.ma.ħa/

Verb

تَسَامَحَ • (tasāmaḥa) VI (non-past يَتَسَامَحُ (yatasāmaḥu), verbal noun تَسَامُح (tasāmuḥ))

1. to be tolerant, to be indulgent
2. to be forbearing
3. to not be overparticular
4. to show goodwill

Conjugation

    Conjugation of تَسَامَحَ (VI, sound, no passive, verbal noun تَسَامُح)

verbal noun الْمَصْدَر						تَسَامُح tasāmuḥ
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُتَسَامِح mutasāmiḥ
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَسَامَحْتُ tasāmaḥtu	تَسَامَحْتَ tasāmaḥta	تَسَامَحَ tasāmaḥa		تَسَامَحْتُمَا tasāmaḥtumā	تَسَامَحَا tasāmaḥā		تَسَامَحْنَا tasāmaḥnā	تَسَامَحْتُمْ tasāmaḥtum	تَسَامَحُوا tasāmaḥū
	f		تَسَامَحْتِ tasāmaḥti	تَسَامَحَتْ tasāmaḥat			تَسَامَحَتَا tasāmaḥatā			تَسَامَحْتُنَّ tasāmaḥtunna	تَسَامَحْنَ tasāmaḥna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَسَامَحُ ʔatasāmaḥu	تَتَسَامَحُ tatasāmaḥu	يَتَسَامَحُ yatasāmaḥu		تَتَسَامَحَانِ tatasāmaḥāni	يَتَسَامَحَانِ yatasāmaḥāni		نَتَسَامَحُ natasāmaḥu	تَتَسَامَحُونَ tatasāmaḥūna	يَتَسَامَحُونَ yatasāmaḥūna
	f		تَتَسَامَحِينَ tatasāmaḥīna	تَتَسَامَحُ tatasāmaḥu			تَتَسَامَحَانِ tatasāmaḥāni			تَتَسَامَحْنَ tatasāmaḥna	يَتَسَامَحْنَ yatasāmaḥna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَسَامَحَ ʔatasāmaḥa	تَتَسَامَحَ tatasāmaḥa	يَتَسَامَحَ yatasāmaḥa		تَتَسَامَحَا tatasāmaḥā	يَتَسَامَحَا yatasāmaḥā		نَتَسَامَحَ natasāmaḥa	تَتَسَامَحُوا tatasāmaḥū	يَتَسَامَحُوا yatasāmaḥū
	f		تَتَسَامَحِي tatasāmaḥī	تَتَسَامَحَ tatasāmaḥa			تَتَسَامَحَا tatasāmaḥā			تَتَسَامَحْنَ tatasāmaḥna	يَتَسَامَحْنَ yatasāmaḥna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَسَامَحْ ʔatasāmaḥ	تَتَسَامَحْ tatasāmaḥ	يَتَسَامَحْ yatasāmaḥ		تَتَسَامَحَا tatasāmaḥā	يَتَسَامَحَا yatasāmaḥā		نَتَسَامَحْ natasāmaḥ	تَتَسَامَحُوا tatasāmaḥū	يَتَسَامَحُوا yatasāmaḥū
	f		تَتَسَامَحِي tatasāmaḥī	تَتَسَامَحْ tatasāmaḥ			تَتَسَامَحَا tatasāmaḥā			تَتَسَامَحْنَ tatasāmaḥna	يَتَسَامَحْنَ yatasāmaḥna
imperative الْأَمْر	m		تَسَامَحْ tasāmaḥ			تَسَامَحَا tasāmaḥā				تَسَامَحُوا tasāmaḥū
	f		تَسَامَحِي tasāmaḥī							تَسَامَحْنَ tasāmaḥna

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ta.saː.muħ/

Noun

تَسَامُح • (tasāmuḥ)

1. verbal noun of تَسَامَحَ (tasāmaḥa) (form VI)

Declension

Declension of noun تَسَامُح (tasāmuḥ)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَسَامُح tasāmuḥ	التَّسَامُح at-tasāmuḥ	تَسَامُح tasāmuḥ
Nominative	تَسَامُحٌ tasāmuḥun	التَّسَامُحُ at-tasāmuḥu	تَسَامُحُ tasāmuḥu
Accusative	تَسَامُحًا tasāmuḥan	التَّسَامُحَ at-tasāmuḥa	تَسَامُحَ tasāmuḥa
Genitive	تَسَامُحٍ tasāmuḥin	التَّسَامُحِ at-tasāmuḥi	تَسَامُحِ tasāmuḥi

References

• Freytag, Georg (1833) “تسامح”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum‎^[1] (in Latin), volume 2, Halle: C. A. Schwetschke, page 350
• Lane, Edward William (1863) “تسامح”, in Arabic-English Lexicon‎^[2], London: Williams & Norgate, pages 1422-1423
• Wehr, Hans (1979) “تسامح”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN, page 499