استقطار

Arabic

Noun

اِسْتِقْطَار • (istiqṭār) m

1. verbal noun of اِسْتَقْطَرَ (istaqṭara) (form X)

Declension

Declension of noun اِسْتِقْطَار (istiqṭār)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	اِسْتِقْطَار istiqṭār	الِاسْتِقْطَار al-istiqṭār	اِسْتِقْطَار istiqṭār
Nominative	اِسْتِقْطَارٌ istiqṭārun	الِاسْتِقْطَارُ al-istiqṭāru	اِسْتِقْطَارُ istiqṭāru
Accusative	اِسْتِقْطَارًا istiqṭāran	الِاسْتِقْطَارَ al-istiqṭāra	اِسْتِقْطَارَ istiqṭāra
Genitive	اِسْتِقْطَارٍ istiqṭārin	الِاسْتِقْطَارِ al-istiqṭāri	اِسْتِقْطَارِ istiqṭāri