استغفر

Arabic

Root
غ ف ر (ḡ f r)
11 terms

Pronunciation

• IPA^(key): /is.taɣ.fa.ra/

Verb

اِسْتَغْفَرَ • (istaḡfara) X (non-past يَسْتَغْفِرُ (yastaḡfiru), verbal noun اِسْتِغْفَار (istiḡfār))

1. (transitive) to ask for forgiveness [with accusative ‘someone’, along with accusative or مِن (min) or لِ (li) ‘for something’]
   • 609–632 CE, Quran, 11:3

     وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِن تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ

     wa-ʾani staḡfirū rabbakum ṯumma tūbū ʾilayhi yumattiʿkum matāʿan ḥasanan ʾilā ʾajalin musamman wa-yuʾti kulla ḏī faḍlin faḍlahu wa-ʾin tawallaw fa-ʾinnī ʾaḵāfu ʿalaykum ʿaḏāba yawmin kabīrin

     And [saying], "Seek forgiveness of your Lord and repent to Him, [and] He will let you enjoy a good provision for a specified term and give every doer of favor his favor. But if you turn away, then indeed, I fear for you the punishment of a great Day.

2. (transitive) to apologize [with accusative ‘to someone’, along with accusative or مِن (min) or لِ (li) ‘for something’]

Conjugation

    Conjugation of اِسْتَغْفَرَ (X, sound, full passive, verbal noun اِسْتِغْفَار)

verbal noun الْمَصْدَر						اِسْتِغْفَار istiḡfār
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُسْتَغْفِر mustaḡfir
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُسْتَغْفَر mustaḡfar
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِسْتَغْفَرْتُ istaḡfartu	اِسْتَغْفَرْتَ istaḡfarta	اِسْتَغْفَرَ istaḡfara		اِسْتَغْفَرْتُمَا istaḡfartumā	اِسْتَغْفَرَا istaḡfarā		اِسْتَغْفَرْنَا istaḡfarnā	اِسْتَغْفَرْتُمْ istaḡfartum	اِسْتَغْفَرُوا istaḡfarū
	f		اِسْتَغْفَرْتِ istaḡfarti	اِسْتَغْفَرَتْ istaḡfarat			اِسْتَغْفَرَتَا istaḡfaratā			اِسْتَغْفَرْتُنَّ istaḡfartunna	اِسْتَغْفَرْنَ istaḡfarna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَسْتَغْفِرُ ʔastaḡfiru	تَسْتَغْفِرُ tastaḡfiru	يَسْتَغْفِرُ yastaḡfiru		تَسْتَغْفِرَانِ tastaḡfirāni	يَسْتَغْفِرَانِ yastaḡfirāni		نَسْتَغْفِرُ nastaḡfiru	تَسْتَغْفِرُونَ tastaḡfirūna	يَسْتَغْفِرُونَ yastaḡfirūna
	f		تَسْتَغْفِرِينَ tastaḡfirīna	تَسْتَغْفِرُ tastaḡfiru			تَسْتَغْفِرَانِ tastaḡfirāni			تَسْتَغْفِرْنَ tastaḡfirna	يَسْتَغْفِرْنَ yastaḡfirna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَسْتَغْفِرَ ʔastaḡfira	تَسْتَغْفِرَ tastaḡfira	يَسْتَغْفِرَ yastaḡfira		تَسْتَغْفِرَا tastaḡfirā	يَسْتَغْفِرَا yastaḡfirā		نَسْتَغْفِرَ nastaḡfira	تَسْتَغْفِرُوا tastaḡfirū	يَسْتَغْفِرُوا yastaḡfirū
	f		تَسْتَغْفِرِي tastaḡfirī	تَسْتَغْفِرَ tastaḡfira			تَسْتَغْفِرَا tastaḡfirā			تَسْتَغْفِرْنَ tastaḡfirna	يَسْتَغْفِرْنَ yastaḡfirna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَسْتَغْفِرْ ʔastaḡfir	تَسْتَغْفِرْ tastaḡfir	يَسْتَغْفِرْ yastaḡfir		تَسْتَغْفِرَا tastaḡfirā	يَسْتَغْفِرَا yastaḡfirā		نَسْتَغْفِرْ nastaḡfir	تَسْتَغْفِرُوا tastaḡfirū	يَسْتَغْفِرُوا yastaḡfirū
	f		تَسْتَغْفِرِي tastaḡfirī	تَسْتَغْفِرْ tastaḡfir			تَسْتَغْفِرَا tastaḡfirā			تَسْتَغْفِرْنَ tastaḡfirna	يَسْتَغْفِرْنَ yastaḡfirna
imperative الْأَمْر	m		اِسْتَغْفِرْ istaḡfir			اِسْتَغْفِرَا istaḡfirā				اِسْتَغْفِرُوا istaḡfirū
	f		اِسْتَغْفِرِي istaḡfirī							اِسْتَغْفِرْنَ istaḡfirna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اُسْتُغْفِرْتُ ustuḡfirtu	اُسْتُغْفِرْتَ ustuḡfirta	اُسْتُغْفِرَ ustuḡfira		اُسْتُغْفِرْتُمَا ustuḡfirtumā	اُسْتُغْفِرَا ustuḡfirā		اُسْتُغْفِرْنَا ustuḡfirnā	اُسْتُغْفِرْتُمْ ustuḡfirtum	اُسْتُغْفِرُوا ustuḡfirū
	f		اُسْتُغْفِرْتِ ustuḡfirti	اُسْتُغْفِرَتْ ustuḡfirat			اُسْتُغْفِرَتَا ustuḡfiratā			اُسْتُغْفِرْتُنَّ ustuḡfirtunna	اُسْتُغْفِرْنَ ustuḡfirna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُسْتَغْفَرُ ʔustaḡfaru	تُسْتَغْفَرُ tustaḡfaru	يُسْتَغْفَرُ yustaḡfaru		تُسْتَغْفَرَانِ tustaḡfarāni	يُسْتَغْفَرَانِ yustaḡfarāni		نُسْتَغْفَرُ nustaḡfaru	تُسْتَغْفَرُونَ tustaḡfarūna	يُسْتَغْفَرُونَ yustaḡfarūna
	f		تُسْتَغْفَرِينَ tustaḡfarīna	تُسْتَغْفَرُ tustaḡfaru			تُسْتَغْفَرَانِ tustaḡfarāni			تُسْتَغْفَرْنَ tustaḡfarna	يُسْتَغْفَرْنَ yustaḡfarna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُسْتَغْفَرَ ʔustaḡfara	تُسْتَغْفَرَ tustaḡfara	يُسْتَغْفَرَ yustaḡfara		تُسْتَغْفَرَا tustaḡfarā	يُسْتَغْفَرَا yustaḡfarā		نُسْتَغْفَرَ nustaḡfara	تُسْتَغْفَرُوا tustaḡfarū	يُسْتَغْفَرُوا yustaḡfarū
	f		تُسْتَغْفَرِي tustaḡfarī	تُسْتَغْفَرَ tustaḡfara			تُسْتَغْفَرَا tustaḡfarā			تُسْتَغْفَرْنَ tustaḡfarna	يُسْتَغْفَرْنَ yustaḡfarna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُسْتَغْفَرْ ʔustaḡfar	تُسْتَغْفَرْ tustaḡfar	يُسْتَغْفَرْ yustaḡfar		تُسْتَغْفَرَا tustaḡfarā	يُسْتَغْفَرَا yustaḡfarā		نُسْتَغْفَرْ nustaḡfar	تُسْتَغْفَرُوا tustaḡfarū	يُسْتَغْفَرُوا yustaḡfarū
	f		تُسْتَغْفَرِي tustaḡfarī	تُسْتَغْفَرْ tustaḡfar			تُسْتَغْفَرَا tustaḡfarā			تُسْتَغْفَرْنَ tustaḡfarna	يُسْتَغْفَرْنَ yustaḡfarna