ابتلاع

Arabic

Noun

اِبْتِلَاع • (ibtilāʕ) m

1. verbal noun of اِبْتَلَعَ (ibtalaʕa) (form VIII)

Declension

Declension of noun اِبْتِلَاع (ibtilāʕ)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	اِبْتِلَاع ibtilāʕ	الِابْتِلَاع al-ibtilāʕ	اِبْتِلَاع ibtilāʕ
Nominative	اِبْتِلَاعٌ ibtilāʕun	الِابْتِلَاعُ al-ibtilāʕu	اِبْتِلَاعُ ibtilāʕu
Accusative	اِبْتِلَاعًا ibtilāʕan	الِابْتِلَاعَ al-ibtilāʕa	اِبْتِلَاعَ ibtilāʕa
Genitive	اِبْتِلَاعٍ ibtilāʕin	الِابْتِلَاعِ al-ibtilāʕi	اِبْتِلَاعِ ibtilāʕi