קלינגען

Yiddish

Etymology

From Middle High German klingen, Old High German klingan, from Proto-West Germanic *klingan, from Proto-Germanic *klinganą. More at clink.

Verb

קלינגען • (klingen) (past participle געקלונגען (geklungen))

1. to ring
2. to call, to ring (to contact by telephone)

Conjugation

Conjugation of קלינגען

infinitive	קלינגען klingen
present participle	קלינגענדיק klingendik
past participle	געקלונגען geklungen
auxiliary	האָבן hobn
present	איך קלינג ikh kling	מיר קלינגען mir klingen
	דו קלינגסט du klingst	איר קלינגט ir klingt
	ער קלינגט er klingt	זיי קלינגען zey klingen
imperative	קלינג (דו) kling (du)	קלינגט (איר) klingt (ir)
Composed forms past איך האָב געקלונגען ikh hob geklungen מיר האָבן געקלונגען mir hobn geklungen דו האָסט געקלונגען du host geklungen איר האָט געקלונגען ir hot geklungen ער האָט געקלונגען er hot geklungen זיי האָבן געקלונגען zey hobn geklungen pluperfect איך האָב געהאַט געקלונגען ikh hob gehat geklungen מיר האָבן געהאַט געקלונגען mir hobn gehat geklungen דו האָסט געהאַט געקלונגען du host gehat geklungen איר האָט געהאַט געקלונגען ir hot gehat geklungen ער האָט געהאַט געקלונגען er hot gehat geklungen זיי האָבן געהאַט געקלונגען zey hobn gehat geklungen future איך וועל קלינגען ikh vel klingen מיר וועלן קלינגען mir veln klingen דו וועסט קלינגען du vest klingen איר וועט קלינגען ir vet klingen ער וועט קלינגען er vet klingen זיי וועלן קלינגען zey veln klingen future perfect איך וועל האָבן געקלונגען ikh vel hobn geklungen מיר וועלן האָבן געקלונגען mir veln hobn geklungen דו וועסט האָבן געקלונגען du vest hobn geklungen איר וועט האָבן געקלונגען ir vet hobn geklungen ער וועט האָבן געקלונגען er vet hobn geklungen זיי וועלן האָבן געקלונגען zey veln hobn geklungen

Derived terms

• אָפּקלינגען (opklingen)

See also

• טעלעפֿאָנירן (telefonirn)