מוזן

Yiddish

Etymology

From Middle High German muozen, from Old High German muozan, from Proto-West Germanic *mōtan, from Proto-Germanic *mōtaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmʊzn̩/

Verb

מוזן • (muzn)

1. must, have to

   Synonym: דאַרפֿן (darfn)

Conjugation

Conjugation of מוזן

infinitive מוזן muzn present participle מוזנדיק muzndik past participle געמוזט gemuzt auxiliary האָבן hobn present איך מוז ikh muz מיר מוזן mir muzn דו מוזסט du muzst איר מוזט ir muzt ער מוז er muz זיי מוזן zey muzn imperative מוז (דו) muz (du) מוזט (איר) muzt (ir) Composed forms past איך האָב געמוזט ikh hob gemuzt מיר האָבן געמוזט mir hobn gemuzt דו האָסט געמוזט du host gemuzt איר האָט געמוזט ir hot gemuzt ער האָט געמוזט er hot gemuzt זיי האָבן געמוזט zey hobn gemuzt pluperfect איך האָב געהאַט געמוזט ikh hob gehat gemuzt מיר האָבן געהאַט געמוזט mir hobn gehat gemuzt דו האָסט געהאַט געמוזט du host gehat gemuzt איר האָט געהאַט געמוזט ir hot gehat gemuzt ער האָט געהאַט געמוזט er hot gehat gemuzt זיי האָבן געהאַט געמוזט zey hobn gehat gemuzt future איך וועל מוזן ikh vel muzn מיר וועלן מוזן mir veln muzn דו וועסט מוזן du vest muzn איר וועט מוזן ir vet muzn ער וועט מוזן er vet muzn זיי וועלן מוזן zey veln muzn future perfect איך וועל האָבן געמוזט ikh vel hobn gemuzt מיר וועלן האָבן געמוזט mir veln hobn gemuzt דו וועסט האָבן געמוזט du vest hobn gemuzt איר וועט האָבן געמוזט ir vet hobn gemuzt ער וועט האָבן געמוזט er vet hobn gemuzt זיי וועלן האָבן געמוזט zey veln hobn gemuzt