הייבן

Yiddish

Etymology

From Middle High German heben, heven (rarer heffen), from Old High German heffen, heven, from Proto-West Germanic *haffjan, from Proto-Germanic *hafjaną. Cognate with German heben.

Verb

הייבן • (heybn) (past participle געהויבן (gehoybn))

1. to lift; to raise

Conjugation

Conjugation of הייבן

infinitive הייבן heybn present participle הייבנדיק heybndik past participle געהויבן gehoybn auxiliary האָבן hobn present איך הייב ikh heyb מיר הייבן mir heybn דו הייבסט du heybst איר הייבט ir heybt ער הייבט er heybt זיי הייבן zey heybn imperative הייב (דו) heyb (du) הייבט (איר) heybt (ir) Composed forms past איך האָב געהויבן ikh hob gehoybn מיר האָבן געהויבן mir hobn gehoybn דו האָסט געהויבן du host gehoybn איר האָט געהויבן ir hot gehoybn ער האָט געהויבן er hot gehoybn זיי האָבן געהויבן zey hobn gehoybn pluperfect איך האָב געהאַט געהויבן ikh hob gehat gehoybn מיר האָבן געהאַט געהויבן mir hobn gehat gehoybn דו האָסט געהאַט געהויבן du host gehat gehoybn איר האָט געהאַט געהויבן ir hot gehat gehoybn ער האָט געהאַט געהויבן er hot gehat gehoybn זיי האָבן געהאַט געהויבן zey hobn gehat gehoybn future איך וועל הייבן ikh vel heybn מיר וועלן הייבן mir veln heybn דו וועסט הייבן du vest heybn איר וועט הייבן ir vet heybn ער וועט הייבן er vet heybn זיי וועלן הייבן zey veln heybn future perfect איך וועל האָבן געהויבן ikh vel hobn gehoybn מיר וועלן האָבן געהויבן mir veln hobn gehoybn דו וועסט האָבן געהויבן du vest hobn gehoybn איר וועט האָבן געהויבן ir vet hobn gehoybn ער וועט האָבן געהויבן er vet hobn gehoybn זיי וועלן האָבן געהויבן zey veln hobn gehoybn

Derived terms

• אָנהייבן (onheybn)
• אַרונטערהייבן (arunterheybn)