քրքեմ

Old Armenian

Etymology

Of the same Proto-Indo-European origin as քուք (kʻukʻ).

Verb

քրքեմ • (kʻrkʻem)  (aorist indicative քրքեցի)

1. to give joy

Conjugation

active

infinitive		քրքել (kʻrkʻel)		participle	քրքեցեալ, քրքեալ (kʻrkʻecʻeal, kʻrkʻeal)
causative		—		aorist stem	քրքեց- (kʻrkʻecʻ-)
		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative
	present	քրքեմ (kʻrkʻem)	քրքես (kʻrkʻes)	քրքէ (kʻrkʻē)	քրքեմք (kʻrkʻemkʻ)	քրքէք (kʻrkʻēkʻ)	քրքեն (kʻrkʻen)
	imperfect	քրքէի, քրքեի* (kʻrkʻēi, kʻrkʻei*)	քրքէիր, քրքեիր* (kʻrkʻēir, kʻrkʻeir*)	քրքէր (kʻrkʻēr)	քրքէաք, քրքեաք* (kʻrkʻēakʻ, kʻrkʻeakʻ*)	քրքէիք, քրքեիք* (kʻrkʻēikʻ, kʻrkʻeikʻ*)	քրքէին, քրքեին* (kʻrkʻēin, kʻrkʻein*)
	aorist	քրքեցի (kʻrkʻecʻi)	քրքեցեր (kʻrkʻecʻer)	քրքեաց (kʻrkʻeacʻ)	քրքեցաք (kʻrkʻecʻakʻ)	քրքեցէք, քրքեցիք (kʻrkʻecʻēkʻ, kʻrkʻecʻikʻ)	քրքեցին (kʻrkʻecʻin)
subjunctive
	present	քրքիցեմ (kʻrkʻicʻem)	քրքիցես (kʻrkʻicʻes)	քրքիցէ (kʻrkʻicʻē)	քրքիցեմք (kʻrkʻicʻemkʻ)	քրքիցէք (kʻrkʻicʻēkʻ)	քրքիցեն (kʻrkʻicʻen)
	aorist	քրքեցից (kʻrkʻecʻicʻ)	քրքեսցես (kʻrkʻescʻes)	քրքեսցէ (kʻrkʻescʻē)	քրքեսցուք (kʻrkʻescʻukʻ)	քրքեսջիք (kʻrkʻesǰikʻ)	քրքեսցեն (kʻrkʻescʻen)
imperatives
	imperative	—	քրքեա՛ (kʻrkʻeá)	—	—	քրքեցէ՛ք (kʻrkʻecʻḗkʻ)	—
	cohortative	—	քրքեսջի՛ր (kʻrkʻesǰír)	—	—	քրքեսջի՛ք (kʻrkʻesǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ քրքեր (mí kʻrkʻer)	—	—	մի՛ քրքէք (mí kʻrkʻēkʻ)	—

• rare
  

Derived terms

• քրքանք (kʻrkʻankʻ)

References

• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “քրքանք”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy