քարանձաւ

Old Armenian

Etymology

քար (kʻar) +‎ անձաւ (anjaw)

Noun

քարանձաւ • (kʻaranjaw)

1. grotto, cave, cavern
   • 5th century, with changes and additions in later centuries, Baroyaxōs [Physiologus] Earliest recension (TR).22.3–4:

     Բարոյախաւսն ասէ․ զանգեղէ, թէ ի բարձուանդակի եւ ի կարկառս եւ ի քարանձաւս եւ ի կատարս լերանց բնակէ․ եւ յորժամ կամեսցի, երթայ ի հնդիկս եւ առնու զակն դիւրածին․ եւ ակն այն ընկուզազարդ է բոլորակ։

     Baroyaxawsn asē; zangełē, tʻē i barjuandaki ew i karkaṙs ew i kʻaranjaws ew i katars lerancʻ bnakē; ew yoržam kamescʻi, ertʻay i hndiks ew aṙnu zakn diwracin; ew akn ayn ənkuzazard ē bolorak.

     • Translation by Gohar Muradyan

       Physiologus says about the vulture that it dwells in the heights and on heaps of stones and in the caves and on the summits of mountains. And when it wishes, it goes to India and takes the stone that aids in childbirth; that stone is round in the shape of a nut.

2. sharp rock, steep rock, crag

Declension

i-a-type

	singular	plural
nominative	քարանձաւ (kʻaranjaw)	քարանձաւք (kʻaranjawkʻ)
genitive	քարանձաւի (kʻaranjawi)	քարանձաւաց (kʻaranjawacʻ)
dative	քարանձաւի (kʻaranjawi)	քարանձաւաց (kʻaranjawacʻ)
accusative	քարանձաւ (kʻaranjaw)	քարանձաւս (kʻaranjaws)
ablative	քարանձաւէ (kʻaranjawē)	քարանձաւաց (kʻaranjawacʻ)
instrumental	քարանձաւաւ (kʻaranjawaw)	քարանձաւաւք = քարանձաւօք (kʻaranjawawkʻ = kʻaranjawōkʻ)
locative	քարանձաւի (kʻaranjawi)	քարանձաւս (kʻaranjaws)

Descendants

• → Armenian: քարանձավ (kʻaranjav)
• → Old Georgian: ქარანძავი (karanʒavi)

Further reading

• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “քարանձաւ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Petrosean, Matatʻeay (1879) “քարանձաւ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy