Jump to content

քահանայ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Classical Syriac ܟܗܢܐ (kāhnāʾ, priest).

Noun

[edit]

քահանայ (kʻahanay)

  1. priest, clergyman

Declension

[edit]
i-type
singular plural
nominative քահանայ (kʻahanay) քահանայք (kʻahanaykʻ)
genitive քահանայի (kʻahanayi) քահանայից (kʻahanayicʻ)
dative քահանայի (kʻahanayi) քահանայից (kʻahanayicʻ)
accusative քահանայ (kʻahanay) քահանայս (kʻahanays)
ablative քահանայէ (kʻahanayē) քահանայից (kʻahanayicʻ)
instrumental քահանայիւ (kʻahanayiw) քահանայիւք (kʻahanayiwkʻ)
locative քահանայի (kʻahanayi) քահանայս (kʻahanays)

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Armenian: քահանա (kʻahana)
  • Aghwan: 𐕣𐔰𐕆𐔰𐕎𐔰 (kahana)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “քահանայ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “քահանայ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “քահանայ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press