փութամ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From փոյթ (pʻoytʻ).

Verb

[edit]

փութամ (pʻutʻam)  (aorist indicative փութացայ)

  1. to make haste, to hasten, to be quick, eager, to hurry
    չփութալčʻpʻutʻalto be slow, not to hurry, to take one's time
    փութալով առնել զիմնpʻutʻalov aṙnel zimnto do anything in a hurry
    փութա՛pʻutʻáquick! make haste!
    փութա՛ էջ այտիpʻutʻá ēǰ ayticome down quickly!
  2. to strive, to endeavour
    յայն միայն փութայրyayn miayn pʻutʻayrhe dreamed of nothing else than...
    յայն առաւել փութամ զիyayn aṙawel pʻutʻam zimy chief desire is to
  3. to be diligent, to apply oneself to
    եւ զիա՛րդ փութամ մինչեւ կատարեսցիew ziárd pʻutʻam minčʻew katarescʻiand how am I straitened till it be accomplished!

Conjugation

[edit]

Descendants

[edit]
  • Armenian: փութալ (pʻutʻal)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “փութամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn, Venice: S. Lazarus Armenian Academy