Jump to content

վայ

From Wiktionary, the free dictionary

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian վայ (vay). The adverbial usage is a semantic loan from Russian го́ре (góre).

Pronunciation

[edit]

Interjection

[edit]

վայ (vay)

  1. cry of distress, woe!; cry of negative amazement
    Վայ, ի՞նչ արեց։Vay, i?nčʻ arecʻ.Oh my, what did he do?

Noun

[edit]

վայ (vay)

  1. a cry of distress, pain or grief, wail
  2. (figuratively) woe, sorrow
  3. (figuratively) misfortune, disaster, calamity
    Այս ի՜նչ վայ էր, որ եկավ մեր գլխինAys i!nčʻ vay ēr, or ekav mer glxinOh, what misfortune that befell us!

Declension

[edit]
i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative վայ (vay) վայեր (vayer)
dative վայի (vayi) վայերի (vayeri)
ablative վայից (vayicʻ) վայերից (vayericʻ)
instrumental վայով (vayov) վայերով (vayerov)
locative վայում (vayum) վայերում (vayerum)
definite forms
nominative վայը/վայն (vayə/vayn) վայերը/վայերն (vayerə/vayern)
dative վային (vayin) վայերին (vayerin)
1st person possessive forms (my)
nominative վայս (vays) վայերս (vayers)
dative վայիս (vayis) վայերիս (vayeris)
ablative վայիցս (vayicʻs) վայերիցս (vayericʻs)
instrumental վայովս (vayovs) վայերովս (vayerovs)
locative վայումս (vayums) վայերումս (vayerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative վայդ (vayd) վայերդ (vayerd)
dative վայիդ (vayid) վայերիդ (vayerid)
ablative վայիցդ (vayicʻd) վայերիցդ (vayericʻd)
instrumental վայովդ (vayovd) վայերովդ (vayerovd)
locative վայումդ (vayumd) վայերումդ (vayerumd)

Adverb

[edit]

վայ (vay)

  1. placed before a word to express one's view that something or someone is not worthy of being called as such; so-called, poor excuse for
    վայ-գիտնականներvay-gitnakannerso-called scientists
    վայ-քննադատvay-kʻnnadatcriticaster

Old Armenian

[edit]

Etymology

[edit]
PIE word
*wáy

Borrowed from Parthian 𐫇𐫀𐫏 (wʾy /⁠wāy⁠/) or Middle Persian 𐫇𐫀𐫏 (wʾy /⁠wāy⁠/, woe, woe to!) (whence Persian وای (vây)), ultimately from Proto-Indo-European *wáy. The attempts to treat վայ (vay) as an inheritance from Proto-Indo-European *wáy are unnecessary and irregular, as word-initial prevocalic *w- yields գ- (g-) in Armenian: compare գայլ (gayl), գառն (gaṙn), գետ (get) etc, whereas the Iranian borrowing is perfectly regular.[1]

Interjection

[edit]

վայ (vay)

  1. cry of distress, woe! alas! oh! ah!
    վա՛յ քեզváy kʻezwoe to you!
    վա՛յ ինձ, վա՛յ զիս, վա՛յ զինեւváy inj, váy zis, váy zinewwoe is me! how unhappy I am!
    վա՛յ քաղաքդ մեծváy kʻałakʻd mecwoe! woe to the great city!

Noun

[edit]

վայ (vay)

  1. woe, cry of pain or grief, lament, wail, moans
    վայ զվայիւ աղաղակել, ճիչելvay zvayiw ałałakel, čičʻelto cry bitterly, to wail, to lament aloud, to deplore, to complain
    արդարեւ վայի են արժանիardarew vayi en aržanithey are truly unhappy
  2. disaster, calamity, misfortune
    վայ կարդալ անձինvay kardal anjinto create misfortunes for oneself

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
[edit]

References

[edit]
  1. ^ Bolognesi, Giancarlo (2009) R. B. Finazzi, P. Fontani, A. Scala, P. Tornaghi, editors, Storia della linguistica e linguistica storica, Alessandria: Edizioni dell'Orso, pages 299–303
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “վայ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “վայ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy

Further reading

[edit]