Jump to content

պանծամ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From պանծ- (panc-).

Verb

[edit]

պանծամ (pancam)  (aorist indicative պանծացի)

  1. to glory, to vaunt, to boast, to brag

Conjugation

[edit]
active
infinitive պանծալ (pancal) participle պանծացեալ (pancacʻeal)
causative aorist stem պանծաց- (pancacʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present պանծամ (pancam) պանծաս (pancas) պանծայ (pancay) պանծամք (pancamkʻ) պանծայք (pancaykʻ) պանծան (pancan)
imperfect պանծայի (pancayi) պանծայիր (pancayir) պանծայր (pancayr) պանծայաք (pancayakʻ) պանծայիք (pancayikʻ) պանծային (pancayin)
aorist պանծացի (pancacʻi) պանծացեր (pancacʻer) պանծաց (pancacʻ) պանծացաք (pancacʻakʻ) պանծացէք, պանծացիք (pancacʻēkʻ, pancacʻikʻ) պանծացին (pancacʻin)
subjunctive
present պանծայցեմ (pancaycʻem) պանծայցես (pancaycʻes) պանծայցէ (pancaycʻē) պանծայցեմք (pancaycʻemkʻ) պանծայցէք (pancaycʻēkʻ) պանծայցեն (pancaycʻen)
aorist պանծացից (pancacʻicʻ) պանծասցես (pancascʻes) պանծասցէ (pancascʻē) պանծասցուք (pancascʻukʻ) պանծասջիք (pancasǰikʻ) պանծասցեն (pancascʻen)
imperatives
imperative պանծա՛ (pancá) պանծացէ՛ք (pancacʻḗkʻ)
cohortative պանծասջի՛ր (pancasǰír) պանծասջի՛ք (pancasǰíkʻ)
prohibitive մի՛ պանծար (mí pancar) մի՛ պանծայք (mí pancaykʻ)

Descendants

[edit]
  • Armenian: պանծալ (pancal) (learned)

References

[edit]
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “պանծամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy