մոլորեմ

Old Armenian

Verb

մոլորեմ • (molorem)  (aorist indicative մոլորեցի)

1. Alternative form of մոլորիմ (molorim)

Conjugation

active

infinitive		մոլորել (molorel)		participle	մոլորեցեալ, մոլորեալ (molorecʻeal, moloreal)
causative		—		aorist stem	մոլորեց- (molorecʻ-)
		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative
	present	մոլորեմ (molorem)	մոլորես (molores)	մոլորէ (molorē)	մոլորեմք (moloremkʻ)	մոլորէք (molorēkʻ)	մոլորեն (moloren)
	imperfect	մոլորէի, մոլորեի* (molorēi, molorei*)	մոլորէիր, մոլորեիր* (molorēir, moloreir*)	մոլորէր (molorēr)	մոլորէաք, մոլորեաք* (molorēakʻ, moloreakʻ*)	մոլորէիք, մոլորեիք* (molorēikʻ, moloreikʻ*)	մոլորէին, մոլորեին* (molorēin, molorein*)
	aorist	մոլորեցի (molorecʻi)	մոլորեցեր (molorecʻer)	մոլորեաց (moloreacʻ)	մոլորեցաք (molorecʻakʻ)	մոլորեցէք, մոլորեցիք (molorecʻēkʻ, molorecʻikʻ)	մոլորեցին (molorecʻin)
subjunctive
	present	մոլորիցեմ (moloricʻem)	մոլորիցես (moloricʻes)	մոլորիցէ (moloricʻē)	մոլորիցեմք (moloricʻemkʻ)	մոլորիցէք (moloricʻēkʻ)	մոլորիցեն (moloricʻen)
	aorist	մոլորեցից (molorecʻicʻ)	մոլորեսցես (molorescʻes)	մոլորեսցէ (molorescʻē)	մոլորեսցուք (molorescʻukʻ)	մոլորեսջիք (moloresǰikʻ)	մոլորեսցեն (molorescʻen)
imperatives
	imperative	—	մոլորեա՛ (moloreá)	—	—	մոլորեցէ՛ք (molorecʻḗkʻ)	—
	cohortative	—	մոլորեսջի՛ր (moloresǰír)	—	—	մոլորեսջի՛ք (moloresǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ մոլորեր (mí molorer)	—	—	մի՛ մոլորէք (mí molorēkʻ)	—

• rare
  

References

• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “մոլորեմ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy