Jump to content

միացեալ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

միացեալ (miacʻeal)

  1. participle of միանամ (mianam)

Declension

[edit]
o-type
singular plural
nominative միացեալ (miacʻeal) միացեալք (miacʻealkʻ)
genitive միացելոյ (miacʻeloy) միացելոց (miacʻelocʻ)
dative միացելոյ (miacʻeloy) միացելոց (miacʻelocʻ)
accusative միացեալ (miacʻeal) միացեալս (miacʻeals)
ablative միացելոյ (miacʻeloy) միացելոց (miacʻelocʻ)
instrumental միացելով (miacʻelov) միացելովք (miacʻelovkʻ)
locative միացեալ (miacʻeal) միացեալս (miacʻeals)

Descendants

[edit]
  • Armenian: միացյալ (miacʻyal)