Jump to content

հագանիմ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

հագանիմ (haganim)  (aorist indicative հագայ)

  1. (post-Classical) Alternative form of ագանիմ (aganim)

Conjugation

[edit]
mediopassive
infinitive հագանել, հագանիլ* (haganel, haganil*) participle հագեալ (hageal)
causative հագուցանեմ (hagucʻanem) aorist stem հագ- (hag-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present հագանիմ (haganim) հագանիս (haganis) հագանի (hagani) հագանիմք (haganimkʻ) հագանիք (haganikʻ) հագանին (haganin)
imperfect հագանէի (haganēi) հագանէիր (haganēir) հագանէր, հագանիւր (haganēr, haganiwr) հագանէաք (haganēakʻ) հագանէիք (haganēikʻ) հագանէին (haganēin)
aorist հագայ (hagay) հագար (hagar) հագաւ (hagaw) հագաք (hagakʻ) հագայք (hagaykʻ) հագան (hagan)
subjunctive
present հագանիցիմ (haganicʻim) հագանիցիս (haganicʻis) հագանիցի (haganicʻi) հագանիցիմք (haganicʻimkʻ) հագանիցիք (haganicʻikʻ) հագանիցին (haganicʻin)
aorist հագայց (hagaycʻ) հագցիս (hagcʻis) հագցի (hagcʻi) հագցուք (hagcʻukʻ) հագջիք (hagǰikʻ) հագցին (hagcʻin)
imperatives
imperative հագի՛ր (hagír) հագարո՛ւք (hagarúkʻ)
cohortative հագջի՛ր (hagǰír) հագջի՛ք (hagǰíkʻ)
prohibitive մի՛ հագանիր (mí haganir) մի՛ հագանիք (mí haganikʻ)
  • post-classical