From Wiktionary, the free dictionary
կռչել • (kṙčʻel)
- infinitive of կռչեմ (kṙčʻem)
o-type
|
|
singular (uncountable)
|
| nominative
|
կռչել (kṙčʻel)
|
| genitive
|
կռչելոյ (kṙčʻeloy)
|
| dative
|
կռչելոյ (kṙčʻeloy)
|
| accusative
|
կռչել (kṙčʻel)
|
| ablative
|
կռչելոյ (kṙčʻeloy)
|
| instrumental
|
կռչելով (kṙčʻelov)
|
| locative
|
կռչել (kṙčʻel)
|
