ինքնուրույն

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian ինքնուրոյն (inkʻnuroyn).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

ինքնուրույն (inkʻnuruyn) (traditional orthography spelling ինքնուրոյն, superlative ամենաինքնուրույն)

  1. independent, self-determined

Declension

[edit]
nominalized, i-type (Eastern Armenian)
singular plural
nominative ինքնուրույն (inkʻnuruyn) ինքնուրույններ (inkʻnuruynner)
dative ինքնուրույնի (inkʻnuruyni) ինքնուրույնների (inkʻnuruynneri)
ablative ինքնուրույնից (inkʻnuruynicʻ) ինքնուրույններից (inkʻnuruynnericʻ)
instrumental ինքնուրույնով (inkʻnuruynov) ինքնուրույններով (inkʻnuruynnerov)
locative ինքնուրույնում (inkʻnuruynum) ինքնուրույններում (inkʻnuruynnerum)
definite forms
nominative ինքնուրույնը/ինքնուրույնն (inkʻnuruynə/inkʻnuruynn) ինքնուրույնները/ինքնուրույններն (inkʻnuruynnerə/inkʻnuruynnern)
dative ինքնուրույնին (inkʻnuruynin) ինքնուրույններին (inkʻnuruynnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative ինքնուրույնս (inkʻnuruyns) ինքնուրույններս (inkʻnuruynners)
dative ինքնուրույնիս (inkʻnuruynis) ինքնուրույններիս (inkʻnuruynneris)
ablative ինքնուրույնիցս (inkʻnuruynicʻs) ինքնուրույններիցս (inkʻnuruynnericʻs)
instrumental ինքնուրույնովս (inkʻnuruynovs) ինքնուրույններովս (inkʻnuruynnerovs)
locative ինքնուրույնումս (inkʻnuruynums) ինքնուրույններումս (inkʻnuruynnerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative ինքնուրույնդ (inkʻnuruynd) ինքնուրույններդ (inkʻnuruynnerd)
dative ինքնուրույնիդ (inkʻnuruynid) ինքնուրույններիդ (inkʻnuruynnerid)
ablative ինքնուրույնիցդ (inkʻnuruynicʻd) ինքնուրույններիցդ (inkʻnuruynnericʻd)
instrumental ինքնուրույնովդ (inkʻnuruynovd) ինքնուրույններովդ (inkʻnuruynnerovd)
locative ինքնուրույնումդ (inkʻnuruynumd) ինքնուրույններումդ (inkʻnuruynnerumd)