From Wiktionary, the free dictionary
զբաղել • (zbałel)
- infinitive of զբաղեմ (zbałem)
- infinitive of զբաղիմ (zbałim)
o-type
|
|
singular (uncountable)
|
| nominative
|
զբաղել (zbałel)
|
| genitive
|
զբաղելոյ (zbałeloy)
|
| dative
|
զբաղելոյ (zbałeloy)
|
| accusative
|
զբաղել (zbałel)
|
| ablative
|
զբաղելոյ (zbałeloy)
|
| instrumental
|
զբաղելով (zbałelov)
|
| locative
|
զբաղել (zbałel)
|
