դոյն

Old Armenian

Etymology

From *դո- (*do-). For the ending see -էն (-ēn).

Pronoun

դոյն • (doyn)

1. (demonstrative) that same (near the 2nd person)

Declension

pronominal

	singular	plural
nominative	դոյն (doyn)	դոքին, դոյնք (dokʻin, doynkʻ)
genitive	դորին (dorin)	դոցին, դոցուն*, դոցունց* (docʻin, docʻun*, docʻuncʻ*)
dative	դմին (dmin)	դոցին, դոցուն*, դոցունց* (docʻin, docʻun*, docʻuncʻ*)
accusative	դոյն (doyn)	դոսին, դոյնս (dosin, doyns)
ablative	դմին (dmin)	դոցունց (docʻuncʻ)
instrumental	դովին, դովիմբ* (dovin, dovimb*)	դոքիմբք, դովիմբք* (dokʻimbkʻ, dovimbkʻ*)
locative	դմին (dmin)	դոսին, դոյնս (dosin, doyns)

• post-classical forms

Synonyms

• այդ (ayd), դա (da)

Derived terms

• դոյնգունակ (doyngunak)
• դոյնչափ (doynčʻapʻ)
• դոյնպէս (doynpēs)
• դոյնօրինակ (doynōrinak)

Descendants

• Armenian: դույն (duyn)

See also

• սոյն (soyn), նոյն (noyn)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “դոյն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “դոյն”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “դոյն”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press