դաւաճանումն
Old Armenian
[edit]Etymology
[edit]դաւաճանեմ (dawačanem) + -ումն (-umn).
Noun
[edit]դաւաճանումն • (dawačanumn)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | դաւաճանումն (dawačanumn) | դաւաճանմունք (dawačanmunkʻ) |
| genitive | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմանց (dawačanmancʻ) |
| dative | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմանց (dawačanmancʻ) |
| accusative | դաւաճանումն (dawačanumn) | դաւաճանմունս (dawačanmuns) |
| ablative | դաւաճանմանէ (dawačanmanē) | դաւաճանմանց (dawačanmancʻ) |
| instrumental | դաւաճանմամբ (dawačanmamb) | դաւաճանմամբք (dawačanmambkʻ) |
| locative | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմունս (dawačanmuns) |
Synonyms
[edit]- դաւաճանութիւն (dawačanutʻiwn)
Descendants
[edit]- Armenian: դավաճանում (davačanum)
References
[edit]- Petrosean, Matatʻeay (1879) “դաւաճանումն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy