արտասու

Old Armenian

Etymology

Back-formation from արտասուք (artasukʻ). Coined by later grammarians as the singular form of արտասուք (artasukʻ, “tears”).

Noun

արտասու • (artasu)

1. (post-Classical) tear

Declension

i-type

	singular	plural
nominative	արտասու (artasu)	արտասուք (artasukʻ)
genitive	արտասուի (artasui)	արտասուից (artasuicʻ)
dative	արտասուի (artasui)	արտասուից (artasuicʻ)
accusative	արտասու (artasu)	արտասուս (artasus)
ablative	արտասուէ (artasuē)	արտասուից (artasuicʻ)
instrumental	արտասուիւ (artasuiw)	արտասուիւք (artasuiwkʻ)
locative	արտասուի (artasui)	արտասուս (artasus)

o-type

	singular	plural
nominative	արտասու (artasu)	արտասուք (artasukʻ)
genitive	արտասուոյ (artasuoy)	արտասուոց (artasuocʻ)
dative	արտասուոյ (artasuoy)	արտասուոց (artasuocʻ)
accusative	արտասու (artasu)	արտասուս (artasus)
ablative	արտասուոյ (artasuoy)	արտասուոց (artasuocʻ)
instrumental	արտասուով (artasuov)	արտասուովք (artasuovkʻ)
locative	արտասու (artasu)	արտասուս (artasus)

References

• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “արտասու”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “արտօսր”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press