Jump to content

առածիմ

From Wiktionary, the free dictionary

Old Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From առ (aṙ) +‎ ածիմ (acim).

Verb

[edit]

առածիմ (aṙacim)

  1. (intransitive) to turn around

Conjugation

[edit]
mediopassive
infinitive առածել, առածիլ* (aṙacel, aṙacil*) participle առածեցեալ, առածեալ (aṙacecʻeal, aṙaceal)
causative aorist stem առածեց- (aṙacecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present առածիմ (aṙacim) առածիս (aṙacis) առածի (aṙaci) առածիմք (aṙacimkʻ) առածիք (aṙacikʻ) առածին (aṙacin)
imperfect առածէի (aṙacēi) առածէիր (aṙacēir) առածէր, առածիւր (aṙacēr, aṙaciwr) առածէաք (aṙacēakʻ) առածէիք (aṙacēikʻ) առածէին (aṙacēin)
aorist առածեցայ (aṙacecʻay) առածեցար (aṙacecʻar) առածեցաւ (aṙacecʻaw) առածեցաք (aṙacecʻakʻ) առածեցայք (aṙacecʻaykʻ) առածեցան (aṙacecʻan)
subjunctive
present առածիցիմ (aṙacicʻim) առածիցիս (aṙacicʻis) առածիցի (aṙacicʻi) առածիցիմք (aṙacicʻimkʻ) առածիցիք (aṙacicʻikʻ) առածիցին (aṙacicʻin)
aorist առածեցայց (aṙacecʻaycʻ) առածեսցիս (aṙacescʻis) առածեսցի (aṙacescʻi) առածեսցուք (aṙacescʻukʻ) առածեսջիք (aṙacesǰikʻ) առածեսցին (aṙacescʻin)
imperatives
imperative առածեա՛ց (aṙaceácʻ) առածեցարո՛ւք (aṙacecʻarúkʻ)
cohortative առածեսջի՛ր (aṙacesǰír) առածեսջի՛ք (aṙacesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ առածիր (mí aṙacir) մի՛ առածիք (mí aṙacikʻ)
  • post-classical

References

[edit]
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “առածիմ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Martirosyan, Hrach (2010) “aṙac”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden and Boston: Brill, page 103