աղարտեմ
Old Armenian
[edit]Etymology
[edit]From աղարտ (ałart).
Verb
[edit]աղարտեմ • (ałartem) (aorist indicative աղարտեցի)
- to spoil, to desolate
- to cast a stain upon, to wound the reputation of, to slander, to calumniate
- to despise, to disdain
Conjugation
[edit]active
| infinitive | աղարտել (ałartel) | participle | աղարտեցեալ, աղարտեալ (ałartecʻeal, ałarteal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աղարտեց- (ałartecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտեմ (ałartem) | աղարտես (ałartes) | աղարտէ (ałartē) | աղարտեմք (ałartemkʻ) | աղարտէք (ałartēkʻ) | աղարտեն (ałarten) | |
| imperfect | աղարտէի, աղարտեի* (ałartēi, ałartei*) | աղարտէիր, աղարտեիր* (ałartēir, ałarteir*) | աղարտէր (ałartēr) | աղարտէաք, աղարտեաք* (ałartēakʻ, ałarteakʻ*) | աղարտէիք, աղարտեիք* (ałartēikʻ, ałarteikʻ*) | աղարտէին, աղարտեին* (ałartēin, ałartein*) | |
| aorist | աղարտեցի (ałartecʻi) | աղարտեցեր (ałartecʻer) | աղարտեաց (ałarteacʻ) | աղարտեցաք (ałartecʻakʻ) | աղարտեցէք, աղարտեցիք (ałartecʻēkʻ, ałartecʻikʻ) | աղարտեցին (ałartecʻin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտիցեմ (ałarticʻem) | աղարտիցես (ałarticʻes) | աղարտիցէ (ałarticʻē) | աղարտիցեմք (ałarticʻemkʻ) | աղարտիցէք (ałarticʻēkʻ) | աղարտիցեն (ałarticʻen) | |
| aorist | աղարտեցից (ałartecʻicʻ) | աղարտեսցես (ałartescʻes) | աղարտեսցէ (ałartescʻē) | աղարտեսցուք (ałartescʻukʻ) | աղարտեսջիք (ałartesǰikʻ) | աղարտեսցեն (ałartescʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աղարտեա՛ (ałarteá) | — | — | աղարտեցէ՛ք (ałartecʻḗkʻ) | — | |
| cohortative | — | աղարտեսջի՛ր (ałartesǰír) | — | — | աղարտեսջի՛ք (ałartesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աղարտեր (mí ałarter) | — | — | մի՛ աղարտէք (mí ałartēkʻ) | — | |
| *rare | |||||||
mediopassive
| infinitive | աղարտել, աղարտիլ* (ałartel, ałartil*) | participle | աղարտեցեալ, աղարտեալ (ałartecʻeal, ałarteal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աղարտեց- (ałartecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտիմ (ałartim) | աղարտիս (ałartis) | աղարտի (ałarti) | աղարտիմք (ałartimkʻ) | աղարտիք (ałartikʻ) | աղարտին (ałartin) | |
| imperfect | աղարտէի (ałartēi) | աղարտէիր (ałartēir) | աղարտէր, աղարտիւր (ałartēr, ałartiwr) | աղարտէաք (ałartēakʻ) | աղարտէիք (ałartēikʻ) | աղարտէին (ałartēin) | |
| aorist | աղարտեցայ (ałartecʻay) | աղարտեցար (ałartecʻar) | աղարտեցաւ (ałartecʻaw) | աղարտեցաք (ałartecʻakʻ) | աղարտեցայք (ałartecʻaykʻ) | աղարտեցան (ałartecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտիցիմ (ałarticʻim) | աղարտիցիս (ałarticʻis) | աղարտիցի (ałarticʻi) | աղարտիցիմք (ałarticʻimkʻ) | աղարտիցիք (ałarticʻikʻ) | աղարտիցին (ałarticʻin) | |
| aorist | աղարտեցայց (ałartecʻaycʻ) | աղարտեսցիս (ałartescʻis) | աղարտեսցի (ałartescʻi) | աղարտեսցուք (ałartescʻukʻ) | աղարտեսջիք (ałartesǰikʻ) | աղարտեսցին (ałartescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աղարտեա՛ց (ałarteácʻ) | — | — | աղարտեցարո՛ւք (ałartecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | աղարտեսջի՛ր (ałartesǰír) | — | — | աղարտեսջի՛ք (ałartesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աղարտիր (mí ałartir) | — | — | մի՛ աղարտիք (mí ałartikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||
Descendants
[edit]- Armenian: աղարտել (aġartel)
References
[edit]- Petrosean, Matatʻeay (1879) “աղարտեմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Ġazarean, Ṙubēn (2000) “աղարտեմ”, in G. B. Tʻosunean, editor, Grabari baṙaran [Dictionary of Old Armenian] (in Armenian), Yerevan: University Press