Ասպետ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: ասպետ

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From ասպետ (aspet, knight). Used in the 12th–14th centuries.

Pronunciation

[edit]

Proper noun

[edit]

Ասպետ (Aspet)

  1. a male given name, Asbed, Aspet

Declension

[edit]
i-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative Ասպետ (Aspet) Ասպետներ (Aspetner)
dative Ասպետի (Aspeti) Ասպետների (Aspetneri)
ablative Ասպետից (Aspeticʻ) Ասպետներից (Aspetnericʻ)
instrumental Ասպետով (Aspetov) Ասպետներով (Aspetnerov)
locative
definite forms
nominative Ասպետը/Ասպետն (Aspetə/Aspetn) Ասպետները/Ասպետներն (Aspetnerə/Aspetnern)
dative Ասպետին (Aspetin) Ասպետներին (Aspetnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative Ասպետս (Aspets) Ասպետներս (Aspetners)
dative Ասպետիս (Aspetis) Ասպետներիս (Aspetneris)
ablative Ասպետիցս (Aspeticʻs) Ասպետներիցս (Aspetnericʻs)
instrumental Ասպետովս (Aspetovs) Ասպետներովս (Aspetnerovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative Ասպետդ (Aspetd) Ասպետներդ (Aspetnerd)
dative Ասպետիդ (Aspetid) Ասպետներիդ (Aspetnerid)
ablative Ասպետիցդ (Aspeticʻd) Ասպետներիցդ (Aspetnericʻd)
instrumental Ասպետովդ (Aspetovd) Ասպետներովդ (Aspetnerovd)
locative

References

[edit]
  • Ačaṙyan, Hračʻya (1942) “Ասպետ”, in Hayocʻ anjnanunneri baṙaran [Dictionary of Personal Names of Armenians] (Erewani petakan hamalsaran. Gitakan ašxatutʻyunner; 21) (in Armenian), volume I, Yerevan: University Press, page 231