Jump to content

звучен

From Wiktionary, the free dictionary

Bulgarian

[edit]

Etymology

[edit]

звук (zvuk) +‎ -ен (-en)

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈzvut͡ʃɛn]
  • Audio:(file)

Adjective

[edit]

зву́чен (zvúčen) (abstract noun зву́чност)

  1. sonorous, resonant
  2. (phonetics) voiced

Declension

[edit]
[edit]

Macedonian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

звучен (zvučen) (comparative позвучен, superlative најзвучен, abstract noun звучност)

  1. (relational) sound
  2. sonorous
  3. (linguistics) voiced

Declension

[edit]
Declension of звучен
positive masculine feminine neuter plural
indefinite звучен (zvučen) звучна (zvučna) звучно (zvučno) звучни (zvučni)
definite unspecified звучниот (zvučniot) звучната (zvučnata) звучното (zvučnoto) звучните (zvučnite)
definite proximal звучниов (zvučniov) звучнава (zvučnava) звучново (zvučnovo) звучниве (zvučnive)
definite distal звучнион (zvučnion) звучнана (zvučnana) звучноно (zvučnono) звучнине (zvučnine)
comparative masculine feminine neuter plural
indefinite позвучен (pozvučen) позвучна (pozvučna) позвучно (pozvučno) позвучни (pozvučni)
definite unspecified позвучниот (pozvučniot) позвучната (pozvučnata) позвучното (pozvučnoto) позвучните (pozvučnite)
definite proximal позвучниов (pozvučniov) позвучнава (pozvučnava) позвучново (pozvučnovo) позвучниве (pozvučnive)
definite distal позвучнион (pozvučnion) позвучнана (pozvučnana) позвучноно (pozvučnono) позвучнине (pozvučnine)
superlative masculine feminine neuter plural
indefinite најзвучен (najzvučen) најзвучна (najzvučna) најзвучно (najzvučno) најзвучни (najzvučni)
definite unspecified најзвучниот (najzvučniot) најзвучната (najzvučnata) најзвучното (najzvučnoto) најзвучните (najzvučnite)
definite proximal најзвучниов (najzvučniov) најзвучнава (najzvučnava) најзвучново (najzvučnovo) најзвучниве (najzvučnive)
definite distal најзвучнион (najzvučnion) најзвучнана (najzvučnana) најзвучноно (najzvučnono) најзвучнине (najzvučnine)

Russian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

зву́чен (zvúčen)

  1. short masculine singular of зву́чный (zvúčnyj)