ата-баба

Bashkir

Etymology

A dvandva compound: Proto-Turkic *ata (“father”) + Proto-Turkic *bāba (“father; grandfather; ancestor”).

Cognate with Kazakh ата-баба (ata-baba), Karachay-Balkar ата-баба (ata-baba), Uzbek ota-bobo, Uyghur ئاتابابا (atababa), ئاتابوۋا (atabowa), Turkmen ata-baba, Azerbaijani ata-baba (“ancestors”), etc.

Pronunciation

• IPA^(key): [ɑˈtɑ.bɑˌbɑ], [ɑˈtɑ.βɑˌβɑ]
• Hyphenation: а‧та-ба‧ба

Noun

ата-баба • (ata-baba)

1. (collective) (paternal) ancestors, forefathers

   Мин ата-бабаларымдың ун быуынға ҡәҙәр кемдәр булыуын асыҡланым.

   Min ata-babalarımdıñ un bıwınğa qəźər kemdər bulıwın asıqlanım.

   I have found out up to ten generations of who my ancestors were.

   Ата-бабалар иҫтәлеге — халыҡ үҙаңының айырып алғыһыҙ өлөшө.

   Ata-babalar iśtəlege — xalıq üźañınıñ ayırıp alğıhıź ölöşö.

   The memory of ancestors is an indispensable part of an ethnic group's self-identity.

Usage notes

• Used mostly in plural.

Declension

Declension of ата-баба (ata-baba)

	singular	plural
absolute	ата-баба (ata-baba)	ата-бабалар (ata-babalar)
definite genitive	ата-бабаның (ata-babanıñ)	ата-бабаларҙың (ata-babalarźıñ)
dative	ата-бабаға (ata-babağa)	ата-бабаларға (ata-babalarğa)
definite accusative	ата-бабаны (ata-babanı)	ата-бабаларҙы (ata-babalarźı)
locative	ата-бабала (ata-babala)	ата-бабаларҙа (ata-babalarźa)
ablative	ата-бабанан (ata-babanan)	ата-бабаларҙан (ata-babalarźan)