ψιλογραφέω

Ancient Greek

FWOTD – 4 June 2021

Etymology

From ψῑλός (psīlós, “[of the sounds /e/ and /y/] written with the single letters ⟨ε⟩ and ⟨υ⟩ [rather than the digraphs ⟨αι⟩ and ⟨οι⟩]”) +‎ γρᾰ́φος (gráphos, “written character, letter”) +‎ -έω (-éō, suffix forming verbs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /psiː.lo.ɡra.pʰé.ɔː/ → /psi.lo.ɣraˈɸe.o/ → /psi.lo.ɣraˈfe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /psiː.lo.ɡra.pʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psi.lo.ɡraˈpʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /psi.lo.ɣraˈɸe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psi.lo.ɣraˈfe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psi.lo.ɣraˈfe.o/

Verb

ψῑλογρᾰφέω • (psīlographéō) (Koine, Byzantine)

1. (orthography) to write with a single vowel letter (not a digraph)
   • c. 1150, John Tzetzes, Chiliades, book 5, lines 696–97:

     Τὰ δ’ ἐκ τοῦ εας ἐν μιᾷ τῇ συλλαβῇ πρὸ τέλους,
     εἰς ἄλφα δὲ κλινόμενα πάντα μοι ψιλογράφει.

     Tà d’ ek toû eas en miâi têi sullabêi prò télous,
     eis álpha dè klinómena pánta moi psilográphei.

     The [words] ending in εας with one syllable before the ending,
     all declining in alpha, write them for me with a single letter.

Inflection

   Present: ψῑλογρᾰφέω, ψῑλογρᾰφέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψῑλογρᾰφέω	ψῑλογρᾰφέεις	ψῑλογρᾰφέει	ψῑλογρᾰφέετον	ψῑλογρᾰφέετον	ψῑλογρᾰφέομεν	ψῑλογρᾰφέετε	ψῑλογρᾰφέουσῐ(ν)
	subjunctive	ψῑλογρᾰφέω	ψῑλογρᾰφέῃς	ψῑλογρᾰφέῃ	ψῑλογρᾰφέητον	ψῑλογρᾰφέητον	ψῑλογρᾰφέωμεν	ψῑλογρᾰφέητε	ψῑλογρᾰφέωσῐ(ν)
	optative	ψῑλογρᾰφέοιμῐ	ψῑλογρᾰφέοις	ψῑλογρᾰφέοι	ψῑλογρᾰφέοιτον	ψῑλογρᾰφεοίτην	ψῑλογρᾰφέοιμεν	ψῑλογρᾰφέοιτε	ψῑλογρᾰφέοιεν
	imperative		ψῑλογρᾰ́φεε	ψῑλογρᾰφεέτω	ψῑλογρᾰφέετον	ψῑλογρᾰφεέτων		ψῑλογρᾰφέετε	ψῑλογρᾰφεόντων
middle/ passive	indicative	ψῑλογρᾰφέομαι	ψῑλογρᾰφέῃ, ψῑλογρᾰφέει	ψῑλογρᾰφέεται	ψῑλογρᾰφέεσθον	ψῑλογρᾰφέεσθον	ψῑλογρᾰφεόμεθᾰ	ψῑλογρᾰφέεσθε	ψῑλογρᾰφέονται
	subjunctive	ψῑλογρᾰφέωμαι	ψῑλογρᾰφέῃ	ψῑλογρᾰφέηται	ψῑλογρᾰφέησθον	ψῑλογρᾰφέησθον	ψῑλογρᾰφεώμεθᾰ	ψῑλογρᾰφέησθε	ψῑλογρᾰφέωνται
	optative	ψῑλογρᾰφεοίμην	ψῑλογρᾰφέοιο	ψῑλογρᾰφέοιτο	ψῑλογρᾰφέοισθον	ψῑλογρᾰφεοίσθην	ψῑλογρᾰφεοίμεθᾰ	ψῑλογρᾰφέοισθε	ψῑλογρᾰφέοιντο
	imperative		ψῑλογρᾰφέου	ψῑλογρᾰφεέσθω	ψῑλογρᾰφέεσθον	ψῑλογρᾰφεέσθων		ψῑλογρᾰφέεσθε	ψῑλογρᾰφεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ψῑλογρᾰφέειν				ψῑλογρᾰφέεσθαι
participle	m	ψῑλογρᾰφέων				ψῑλογρᾰφεόμενος
	f	ψῑλογρᾰφέουσᾰ				ψῑλογρᾰφεομένη
	n	ψῑλογρᾰφέον				ψῑλογρᾰφεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ψῑλογρᾰφῶ, ψῑλογρᾰφοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψῑλογρᾰφῶ	ψῑλογρᾰφεῖς	ψῑλογρᾰφεῖ	ψῑλογρᾰφεῖτον	ψῑλογρᾰφεῖτον	ψῑλογρᾰφοῦμεν	ψῑλογρᾰφεῖτε	ψῑλογρᾰφοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ψῑλογρᾰφῶ	ψῑλογρᾰφῇς	ψῑλογρᾰφῇ	ψῑλογρᾰφῆτον	ψῑλογρᾰφῆτον	ψῑλογρᾰφῶμεν	ψῑλογρᾰφῆτε	ψῑλογρᾰφῶσῐ(ν)
	optative	ψῑλογρᾰφοίην, ψῑλογρᾰφοῖμῐ	ψῑλογρᾰφοίης, ψῑλογρᾰφοῖς	ψῑλογρᾰφοίη, ψῑλογρᾰφοῖ	ψῑλογρᾰφοῖτον, ψῑλογρᾰφοίητον	ψῑλογρᾰφοίτην, ψῑλογρᾰφοιήτην	ψῑλογρᾰφοῖμεν, ψῑλογρᾰφοίημεν	ψῑλογρᾰφοῖτε, ψῑλογρᾰφοίητε	ψῑλογρᾰφοῖεν, ψῑλογρᾰφοίησᾰν
	imperative		ψῑλογρᾰ́φει	ψῑλογρᾰφείτω	ψῑλογρᾰφεῖτον	ψῑλογρᾰφείτων		ψῑλογρᾰφεῖτε	ψῑλογρᾰφούντων
middle/ passive	indicative	ψῑλογρᾰφοῦμαι	ψῑλογρᾰφεῖ, ψῑλογρᾰφῇ	ψῑλογρᾰφεῖται	ψῑλογρᾰφεῖσθον	ψῑλογρᾰφεῖσθον	ψῑλογρᾰφούμεθᾰ	ψῑλογρᾰφεῖσθε	ψῑλογρᾰφοῦνται
	subjunctive	ψῑλογρᾰφῶμαι	ψῑλογρᾰφῇ	ψῑλογρᾰφῆται	ψῑλογρᾰφῆσθον	ψῑλογρᾰφῆσθον	ψῑλογρᾰφώμεθᾰ	ψῑλογρᾰφῆσθε	ψῑλογρᾰφῶνται
	optative	ψῑλογρᾰφοίμην	ψῑλογρᾰφοῖο	ψῑλογρᾰφοῖτο	ψῑλογρᾰφοῖσθον	ψῑλογρᾰφοίσθην	ψῑλογρᾰφοίμεθᾰ	ψῑλογρᾰφοῖσθε	ψῑλογρᾰφοῖντο
	imperative		ψῑλογρᾰφοῦ	ψῑλογρᾰφείσθω	ψῑλογρᾰφεῖσθον	ψῑλογρᾰφείσθων		ψῑλογρᾰφεῖσθε	ψῑλογρᾰφείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ψῑλογρᾰφεῖν				ψῑλογρᾰφεῖσθαι
participle	m	ψῑλογρᾰφῶν				ψῑλογρᾰφούμενος
	f	ψῑλογρᾰφοῦσᾰ				ψῑλογρᾰφουμένη
	n	ψῑλογρᾰφοῦν				ψῑλογρᾰφούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ψῑλογρᾰφέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press