χολωτοῖσιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰo.lɔː.tôi̯.sin/ → /xo.loˈty.sin/ → /xo.loˈti.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰo.lɔː.tôi̯.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰo.loˈty.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xo.loˈty.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xo.loˈty.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xo.loˈti.sin/

Adjective

χολωτοῖσῐν • (kholōtoîsĭn)

1. masculine/neuter dative plural of χολωτός (kholōtós)