χειρόομαι

Ancient Greek

Etymology

From χείρ (kheír, “hand”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰeː.ró.o.mai̯/ → /çiˈro.o.mɛ/ → /çiˈro.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰeː.ró.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰiˈro.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /çiˈro.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /çiˈro.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /çiˈro.o.me/

Verb

χειρόομαι • (kheiróomai)

1. to conquer, overpower, subdue
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.211:

     ὡς ἐχειρώσαντο τοὺς ἐναντίους, κλιθέντες ἐδαίνυντο, πληρωθέντες δὲ φορβῆς καὶ οἴνου ηὗδον

     hōs ekheirṓsanto toùs enantíous, klithéntes edaínunto, plērōthéntes dè phorbês kaì oínou hēûdon

     When they conquered their enemies, they sat down and feasted, and after they had their fill of food and wine they fell asleep.

Inflection

   Present: χειροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	χειροῦμαι	χειροῖ	χειροῦται	χειροῦσθον	χειροῦσθον	χειρούμεθᾰ	χειροῦσθε	χειροῦνται
	subjunctive	χειρῶμαι	χειροῖ	χειρῶται	χειρῶσθον	χειρῶσθον	χειρώμεθᾰ	χειρῶσθε	χειρῶνται
	optative	χειροίμην	χειροῖο	χειροῖτο	χειροῖσθον	χειροίσθην	χειροίμεθᾰ	χειροῖσθε	χειροῖντο
	imperative		χειροῦ	χειρούσθω	χειροῦσθον	χειρούσθων		χειροῦσθε	χειρούσθων
						middle/passive
infinitive						χειροῦσθαι
participle	m					χειρούμενος
	f					χειρουμένη
	n					χειρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐχειρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐχειρούμην	ἐχειροῦ	ἐχειροῦτο	ἐχειροῦσθον	ἐχειρούσθην	ἐχειρούμεθᾰ	ἐχειροῦσθε	ἐχειροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: χειρώσομαι, χειρωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	χειρώσομαι	χειρώσῃ, χειρώσει	χειρώσεται	χειρώσεσθον	χειρώσεσθον	χειρωσόμεθᾰ	χειρώσεσθε	χειρώσονται
	optative	χειρωσοίμην	χειρώσοιο	χειρώσοιτο	χειρώσοισθον	χειρωσοίσθην	χειρωσοίμεθᾰ	χειρώσοισθε	χειρώσοιντο
passive	indicative	χειρωθήσομαι	χειρωθήσῃ	χειρωθήσεται	χειρωθήσεσθον	χειρωθήσεσθον	χειρωθησόμεθᾰ	χειρωθήσεσθε	χειρωθήσονται
	optative	χειρωθησοίμην	χειρωθήσοιο	χειρωθήσοιτο	χειρωθήσοισθον	χειρωθησοίσθην	χειρωθησοίμεθᾰ	χειρωθήσοισθε	χειρωθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					χειρώσεσθαι		χειρωθήσεσθαι
participle	m				χειρωσόμενος		χειρωθησόμενος
	f				χειρωσομένη		χειρωθησομένη
	n				χειρωσόμενον		χειρωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐχειρωσᾰ́μην, ἐχειρώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐχειρωσᾰ́μην	ἐχειρώσω	ἐχειρώσᾰτο	ἐχειρώσᾰσθον	ἐχειρωσᾰ́σθην	ἐχειρωσᾰ́μεθᾰ	ἐχειρώσᾰσθε	ἐχειρώσᾰντο
	subjunctive	χειρώσωμαι	χειρώσῃ	χειρώσηται	χειρώσησθον	χειρώσησθον	χειρωσώμεθᾰ	χειρώσησθε	χειρώσωνται
	optative	χειρωσαίμην	χειρώσαιο	χειρώσαιτο	χειρώσαισθον	χειρωσαίσθην	χειρωσαίμεθᾰ	χειρώσαισθε	χειρώσαιντο
	imperative		χείρωσαι	χειρωσᾰ́σθω	χειρώσᾰσθον	χειρωσᾰ́σθων		χειρώσᾰσθε	χειρωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐχειρώθην	ἐχειρώθης	ἐχειρώθη	ἐχειρώθητον	ἐχειρωθήτην	ἐχειρώθημεν	ἐχειρώθητε	ἐχειρώθησᾰν
	subjunctive	χειρωθῶ	χειρωθῇς	χειρωθῇ	χειρωθῆτον	χειρωθῆτον	χειρωθῶμεν	χειρωθῆτε	χειρωθῶσῐ(ν)
	optative	χειρωθείην	χειρωθείης	χειρωθείη	χειρωθεῖτον, χειρωθείητον	χειρωθείτην, χειρωθειήτην	χειρωθεῖμεν, χειρωθείημεν	χειρωθεῖτε, χειρωθείητε	χειρωθεῖεν, χειρωθείησᾰν
	imperative		χειρώθητῐ	χειρωθήτω	χειρώθητον	χειρωθήτων		χειρώθητε	χειρωθέντων
					middle		passive
infinitive					χειρώσᾰσθαι		χειρωθῆναι
participle	m				χειρωσᾰ́μενος		χειρωθείς
	f				χειρωσᾰμένη		χειρωθεῖσᾰ
	n				χειρωσᾰ́μενον		χειρωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεχείρωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεχείρωμαι	κεχείρωσαι	κεχείρωται	κεχείρωσθον	κεχείρωσθον	κεχειρώμεθᾰ	κεχείρωσθε	κεχείρωνται
	subjunctive	κεχειρωμένος ὦ	κεχειρωμένος ᾖς	κεχειρωμένος ᾖ	κεχειρωμένω ἦτον	κεχειρωμένω ἦτον	κεχειρωμένοι ὦμεν	κεχειρωμένοι ἦτε	κεχειρωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχειρωμένος εἴην	κεχειρωμένος εἴης	κεχειρωμένος εἴη	κεχειρωμένω εἴητον/εἶτον	κεχειρωμένω εἰήτην/εἴτην	κεχειρωμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεχειρωμένοι εἴητε/εἶτε	κεχειρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεχείρωσο	κεχειρώσθω	κεχείρωσθον	κεχειρώσθων		κεχείρωσθε	κεχειρώσθων
						middle/passive
infinitive						κεχειρῶσθαι
participle	m					κεχειρωμένος
	f					κεχειρωμένη
	n					κεχειρωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεχειρώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐκεχειρώμην	ἐκεχείρωσο	ἐκεχείρωτο	ἐκεχείρωσθον	ἐκεχειρώσθην	ἐκεχειρώμεθᾰ	ἐκεχείρωσθε	ἐκεχείρωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀχείρωτος (akheírōtos)
• δυσχείρωμα (duskheírōma)
• δυσχείρωτος (duskheírōtos)
• εὐχείρωτος (eukheírōtos)
• προχειρόομαι (prokheiróomai)
• χείρωμα (kheírōma)
• χείρωσις (kheírōsis)
• χειρωτικός (kheirōtikós)
• χειρωτός (kheirōtós)

References

• “χειρόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1621