φιλότητι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.ló.tɛː.ti/ → /ɸiˈlo.ti.ti/ → /fiˈlo.ti.ti/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.ló.tɛː.ti/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlo.te̝.ti/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlo.ti.ti/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlo.ti.ti/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlo.ti.ti/

Noun

φῐλότητῐ • (phĭlótētĭ)

1. dative singular of φιλότης (philótēs)