φιλότητα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.ló.tɛː.ta/ → /ɸiˈlo.ti.ta/ → /fiˈlo.ti.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.ló.tɛː.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlo.te̝.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlo.ti.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlo.ti.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlo.ti.ta/

Noun

φῐλότητᾰ • (phĭlótētă)

1. accusative singular of φῐλότης (phĭlótēs)