φιλόκοπρος

Ancient Greek

Etymology

From φῐλο- (philo-, “loving”) +‎ κόπρος (kópros, “dung, ordure”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.ló.ko.pros/ → /ɸiˈlo.ko.pros/ → /fiˈlo.ko.pros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.ló.ko.pros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlo.ko.pros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlo.ko.pros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlo.ko.pros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlo.ko.pros/

Adjective

φῐλόκοπρος • (philókopros) m or f (neuter φῐλόκοπρον); second declension

1. requiring manure

Inflection

Second declension of φῐλόκοπρος; φῐλόκοπρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		φῐλόκοπρος philókopros	φῐλόκοπρον philókopron		φῐλοκόπρω philokóprō	φῐλοκόπρω philokóprō		φῐλόκοπροι philókoproi	φῐλόκοπρᾰ philókopra
Genitive		φῐλοκόπρου philokóprou	φῐλοκόπρου philokóprou		φῐλοκόπροιν philokóproin	φῐλοκόπροιν philokóproin		φῐλοκόπρων philokóprōn	φῐλοκόπρων philokóprōn
Dative		φῐλοκόπρῳ philokóprōi	φῐλοκόπρῳ philokóprōi		φῐλοκόπροιν philokóproin	φῐλοκόπροιν philokóproin		φῐλοκόπροις philokóprois	φῐλοκόπροις philokóprois
Accusative		φῐλόκοπρον philókopron	φῐλόκοπρον philókopron		φῐλοκόπρω philokóprō	φῐλοκόπρω philokóprō		φῐλοκόπρους philokóprous	φῐλόκοπρᾰ philókopra
Vocative		φῐλόκοπρε philókopre	φῐλόκοπρον philókopron		φῐλοκόπρω philokóprō	φῐλοκόπρω philokóprō		φῐλόκοπροι philókoproi	φῐλόκοπρᾰ philókopra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		φῐλοκόπρως philokóprōs			φῐλοκοπρότερος philokopróteros			φῐλοκοπρότᾰτος philokoprótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “φιλόκοπρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• φιλόκοπρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette