φιλόκοπρος

Ancient Greek

Etymology

From φῐλο- (phĭlo-, “loving”) +‎ κόπρος (kópros, “dung, ordure”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.ló.ko.pros/ → /ɸiˈlo.ko.pros/ → /fiˈlo.ko.pros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.ló.ko.pros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlo.ko.pros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlo.ko.pros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlo.ko.pros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlo.ko.pros/

Adjective

φῐλόκοπρος • (phĭlókopros) m or f (neuter φῐλόκοπρον); second declension

1. requiring manure

Inflection

Second declension of φῐλόκοπρος; φῐλόκοπρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		φῐλόκοπρος phĭlókopros	φῐλόκοπρον phĭlókopron		φῐλοκόπρω phĭlokóprō	φῐλοκόπρω phĭlokóprō		φῐλόκοπροι phĭlókoproi	φῐλόκοπρᾰ phĭlókopră
Genitive		φῐλοκόπρου phĭlokóprou	φῐλοκόπρου phĭlokóprou		φῐλοκόπροιν phĭlokóproin	φῐλοκόπροιν phĭlokóproin		φῐλοκόπρων phĭlokóprōn	φῐλοκόπρων phĭlokóprōn
Dative		φῐλοκόπρῳ phĭlokóprōi	φῐλοκόπρῳ phĭlokóprōi		φῐλοκόπροιν phĭlokóproin	φῐλοκόπροιν phĭlokóproin		φῐλοκόπροις phĭlokóprois	φῐλοκόπροις phĭlokóprois
Accusative		φῐλόκοπρον phĭlókopron	φῐλόκοπρον phĭlókopron		φῐλοκόπρω phĭlokóprō	φῐλοκόπρω phĭlokóprō		φῐλοκόπρους phĭlokóprous	φῐλόκοπρᾰ phĭlókopră
Vocative		φῐλόκοπρε phĭlókopre	φῐλόκοπρον phĭlókopron		φῐλοκόπρω phĭlokóprō	φῐλοκόπρω phĭlokóprō		φῐλόκοπροι phĭlókoproi	φῐλόκοπρᾰ phĭlókopră
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		φῐλοκόπρως phĭlokóprōs			φῐλοκοπρότερος phĭlokopróteros			φῐλοκοπρότᾰτος phĭlokoprótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “φιλόκοπρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• φιλόκοπρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette