φιλοτίμου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lo.tǐː.muː/ → /ɸi.loˈti.mu/ → /fi.loˈti.mu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lo.tǐː.muː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.loˈti.mu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.loˈti.mu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.loˈti.mu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.loˈti.mu/

Adjective

φῐλοτῑ́μου • (phĭlotī́mou)

1. masculine/feminine/neuter genitive singular of φῐλότῑμος (phĭlótīmos)