φιλαυτίας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lau̯.tí.aːs/ → /ɸi.laɸˈti.as/ → /fi.lafˈti.as/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lau̯.tí.aːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.laʍˈti.as/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.laɸˈti.as/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.lafˈti.as/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.lafˈti.as/

Noun

φῐλαυτίᾱς • (phĭlautíās)

1. genitive singular of φιλαυτίᾱ (philautíā)