φαινομένηφιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰai̯.no.mé.nɛː.pʰin/ → /ɸɛ.noˈme.ni.ɸin/ → /fe.noˈme.ni.fin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰai̯.no.mé.nɛː.pʰin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰɛ.noˈme.ne̝.pʰin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸɛ.noˈme.ni.ɸin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fe.noˈme.ni.fin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fe.noˈme.ni.fin/

Participle

φαινομένηφῐν • (phainoménēphĭn)

1. (Epic) feminine dative singular of φαινόμενος (phainómenos) with movable nu