φάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰá.me.nos/ → /ˈɸa.me.nos/ → /ˈfa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfa.me.nos/

Participle

φάμενος • (phámenos) m (feminine φᾰμένη, neuter φάμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of φημί (phēmí)

Declension

First and second declension of φᾰ́μενος; φᾰμένη; φᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φᾰ́μενος phắmenos	φᾰμένη phăménē	φᾰ́μενον phắmenon		φᾰμένω phăménō	φᾰμένᾱ phăménā	φᾰμένω phăménō		φᾰ́μενοι phắmenoi	φᾰ́μεναι phắmenai	φᾰ́μενᾰ phắmenă
Genitive		φᾰμένου phăménou	φᾰμένης phăménēs	φᾰμένου phăménou		φᾰμένοιν phăménoin	φᾰμέναιν phăménain	φᾰμένοιν phăménoin		φᾰμένων phăménōn	φᾰμένων phăménōn	φᾰμένων phăménōn
Dative		φᾰμένῳ phăménōi	φᾰμένῃ phăménēi	φᾰμένῳ phăménōi		φᾰμένοιν phăménoin	φᾰμέναιν phăménain	φᾰμένοιν phăménoin		φᾰμένοις phăménois	φᾰμέναις phăménais	φᾰμένοις phăménois
Accusative		φᾰ́μενον phắmenon	φᾰμένην phăménēn	φᾰ́μενον phắmenon		φᾰμένω phăménō	φᾰμένᾱ phăménā	φᾰμένω phăménō		φᾰμένους phăménous	φᾰμένᾱς phăménās	φᾰ́μενᾰ phắmenă
Vocative		φᾰ́μενε phắmene	φᾰμένη phăménē	φᾰ́μενον phắmenon		φᾰμένω phăménō	φᾰμένᾱ phăménā	φᾰμένω phăménō		φᾰ́μενοι phắmenoi	φᾰ́μεναι phắmenai	φᾰ́μενᾰ phắmenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φᾰμένως phăménōs				φᾰμενώτερος phămenṓteros				φᾰμενώτᾰτος phămenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.