τυραννοκτόνος

Ancient Greek

Etymology

From τῠ́ρᾰννος (tŭ́rănnos) +‎ -κτόνος (-któnos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ty.ran.nok.tó.nos/ → /ty.ran.nokˈto.nos/ → /ti.ra.nokˈto.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ty.ran.nok.tó.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ty.ran.nokˈto.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ty.ran.nokˈto.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ty.ran.nokˈto.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ti.ra.nokˈto.nos/

Adjective

τυραννοκτόνος • (turannoktónos) m or f (neuter τυραννοκτόνον); second declension

1. of or pertaining to slaying, killing, murdering a tyrant; tyrannicidal

Declension

Second declension of τυραννοκτόνος; τυραννοκτόνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		τυραννοκτόνος turannoktónos	τυραννοκτόνον turannoktónon		τυραννοκτόνω turannoktónō	τυραννοκτόνω turannoktónō		τυραννοκτόνοι turannoktónoi	τυραννοκτόνᾰ turannoktónă
Genitive		τυραννοκτόνου turannoktónou	τυραννοκτόνου turannoktónou		τυραννοκτόνοιν turannoktónoin	τυραννοκτόνοιν turannoktónoin		τυραννοκτόνων turannoktónōn	τυραννοκτόνων turannoktónōn
Dative		τυραννοκτόνῳ turannoktónōi	τυραννοκτόνῳ turannoktónōi		τυραννοκτόνοιν turannoktónoin	τυραννοκτόνοιν turannoktónoin		τυραννοκτόνοις turannoktónois	τυραννοκτόνοις turannoktónois
Accusative		τυραννοκτόνον turannoktónon	τυραννοκτόνον turannoktónon		τυραννοκτόνω turannoktónō	τυραννοκτόνω turannoktónō		τυραννοκτόνους turannoktónous	τυραννοκτόνᾰ turannoktónă
Vocative		τυραννοκτόνε turannoktóne	τυραννοκτόνον turannoktónon		τυραννοκτόνω turannoktónō	τυραννοκτόνω turannoktónō		τυραννοκτόνοι turannoktónoi	τυραννοκτόνᾰ turannoktónă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		τυραννοκτόνως turannoktónōs			τυραννοκτονώτερος turannoktonṓteros			τυραννοκτονώτᾰτος turannoktonṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

τυραννοκτόνος • (turannoktónos) m or f (genitive τυραννοκτόνου); second declension

1. murderer, killer, slayer of a tyrant; one who has committed tyrannicide

Declension

Second declension of ὁ, ἡ τυραννοκτόνος; τοῦ, τῆς τυραννοκτόνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ, ἡ τυραννοκτόνος ho, hē turannoktónos	τὼ τυραννοκτόνω tṑ turannoktónō	οἱ, αἱ τυραννοκτόνοι hoi, hai turannoktónoi
Genitive	τοῦ, τῆς τυραννοκτόνου toû, tês turannoktónou	τοῖν τυραννοκτόνοιν toîn turannoktónoin	τῶν τυραννοκτόνων tôn turannoktónōn
Dative	τῷ, τῇ τυραννοκτόνῳ tôi, têi turannoktónōi	τοῖν τυραννοκτόνοιν toîn turannoktónoin	τοῖς, ταῖς τυραννοκτόνοις toîs, taîs turannoktónois
Accusative	τὸν, τὴν τυραννοκτόνον tòn, tḕn turannoktónon	τὼ τυραννοκτόνω tṑ turannoktónō	τοὺς, τᾱ̀ς τυραννοκτόνους toùs, tā̀s turannoktónous
Vocative	τυραννοκτόνε turannoktóne	τυραννοκτόνω turannoktónō	τυραννοκτόνοι turannoktónoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• τυραννοκτονέω (turannoktonéō)

Descendants

• Greek: τυραννοκτόνος (tyrannoktónos)

References

• “τυραννοκτόνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τυραννοκτόνος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τυραννοκτόνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τυραννοκτόνος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011