τρύω

Ancient Greek

Etymology

From a zero-grade of Proto-Indo-European *trewH- (“to rub”), and cognate with Proto-Slavic *tryti (“idem”), Lithuanian trūnė́ti (“to spoil, putrefy, deacay”).^[1] The root is often taken as an extension of the more traditionally-reconstructed Proto-Indo-European *terh₁- (“to rub, pierce”), though this appears uncertain.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /try̌ː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtry.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtry.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtry.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtri.o/

Verb

τρῡ́ω • (trū́ō)

to rub down, wear out

Conjugation

Present: τρῡ́ω, τρῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρῡ́ω	τρῡ́εις	τρῡ́ει	τρῡ́ετον	τρῡ́ετον	τρῡ́ομεν	τρῡ́ετε	τρῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	τρῡ́ω	τρῡ́ῃς	τρῡ́ῃ	τρῡ́ητον	τρῡ́ητον	τρῡ́ωμεν	τρῡ́ητε	τρῡ́ωσῐ(ν)
	optative	τρῡ́οιμῐ	τρῡ́οις	τρῡ́οι	τρῡ́οιτον	τρῡοίτην	τρῡ́οιμεν	τρῡ́οιτε	τρῡ́οιεν
	imperative		τρῦε	τρῡέτω	τρῡ́ετον	τρῡέτων		τρῡ́ετε	τρῡόντων
middle/ passive	indicative	τρῡ́ομαι	τρῡ́ῃ, τρῡ́ει	τρῡ́εται	τρῡ́εσθον	τρῡ́εσθον	τρῡόμεθᾰ	τρῡ́εσθε	τρῡ́ονται
	subjunctive	τρῡ́ωμαι	τρῡ́ῃ	τρῡ́ηται	τρῡ́ησθον	τρῡ́ησθον	τρῡώμεθᾰ	τρῡ́ησθε	τρῡ́ωνται
	optative	τρῡοίμην	τρῡ́οιο	τρῡ́οιτο	τρῡ́οισθον	τρῡοίσθην	τρῡοίμεθᾰ	τρῡ́οισθε	τρῡ́οιντο
	imperative		τρῡ́ου	τρῡέσθω	τρῡ́εσθον	τρῡέσθων		τρῡ́εσθε	τρῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τρῡ́ειν				τρῡ́εσθαι
participle	m	τρῡ́ων				τρῡόμενος
	f	τρῡ́ουσᾰ				τρῡομένη
	n	τρῦον				τρῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τρῡ́σω, τρῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρῡ́σω	τρῡ́σεις	τρῡ́σει	τρῡ́σετον	τρῡ́σετον	τρῡ́σομεν	τρῡ́σετε	τρῡ́σουσῐ(ν)
active	optative	τρῡ́σοιμῐ	τρῡ́σοις	τρῡ́σοι	τρῡ́σοιτον	τρῡσοίτην	τρῡ́σοιμεν	τρῡ́σοιτε	τρῡ́σοιεν
middle	indicative	τρῡ́σομαι	τρῡ́σῃ, τρῡ́σει	τρῡ́σεται	τρῡ́σεσθον	τρῡ́σεσθον	τρῡσόμεθᾰ	τρῡ́σεσθε	τρῡ́σονται
middle	optative	τρῡσοίμην	τρῡ́σοιο	τρῡ́σοιτο	τρῡ́σοισθον	τρῡσοίσθην	τρῡσοίμεθᾰ	τρῡ́σοισθε	τρῡ́σοιντο
		active			middle
infinitive		τρῡ́σειν			τρῡ́σεσθαι
participle	m	τρῡ́σων			τρῡσόμενος
	f	τρῡ́σουσᾰ			τρῡσομένη
	n	τρῦσον			τρῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τέτρῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	τέτρῡμαι	τέτρῡσαι	τέτρῡται	τέτρῡσθον	τέτρῡσθον	τετρῡ́μεθᾰ	τέτρῡσθε	τέτρῡνται
	subjunctive	τετρῡμένος ὦ	τετρῡμένος ᾖς	τετρῡμένος ᾖ	τετρῡμένω ἦτον	τετρῡμένω ἦτον	τετρῡμένοι ὦμεν	τετρῡμένοι ἦτε	τετρῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετρῡμένος εἴην	τετρῡμένος εἴης	τετρῡμένος εἴη	τετρῡμένω εἴητον/εἶτον	τετρῡμένω εἰήτην/εἴτην	τετρῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετρῡμένοι εἴητε/εἶτε	τετρῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτρῡσο	τετρῡ́σθω	τέτρῡσθον	τετρῡ́σθων		τέτρῡσθε	τετρῡ́σθων
						middle/passive
infinitive						τετρῦσθαι
participle	m					τετρῡμένος
	f					τετρῡμένη
	n					τετρῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Ἀμφιτρῡ́ων (Amphitrū́ōn)
Ἀτρῡτώνη (Atrūtṓnē)
τρῦσις (trûsis)
τρῡτάνη (trūtánē)

Descendants

→⇒ Translingual: Xylotrya

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “τρύω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1514