τροχηλάτου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.tuː/ → /tro.çiˈla.tu/ → /tro.çiˈla.tu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.tuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tro.kʰe̝ˈla.tu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tro.çiˈla.tu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tro.çiˈla.tu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tro.çiˈla.tu/

Adjective

τροχηλάτου • (trokhēlátou)

1. masculine/feminine/neuter genitive singular of τροχήλατος (trokhḗlatos)