τροχηλάτοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.toi̯s/ → /tro.çiˈla.tys/ → /tro.çiˈla.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tro.kʰɛː.lá.toi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tro.kʰe̝ˈla.tys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tro.çiˈla.tys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tro.çiˈla.tys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tro.çiˈla.tis/

Adjective

τροχηλάτοις • (trokhēlátois)

1. masculine/feminine/neuter dative plural of τροχήλατος (trokhḗlatos)