τράφω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *tʰrépʰō.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /trá.pʰɔː/ → /ˈtra.ɸo/ → /ˈtra.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /trá.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtra.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtra.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtra.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtra.fo/

Verb

τράφω • (tráphō)

1. Doric form of τρέφω (tréphō)
   • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Acharnians 782-783:

     [Μεγαρεύς] νεαρὰ γάρ ἐστιν: ἀλλὰ δελφακουμένα
     ἑξεῖ μεγάλαν τε καὶ παχεῖαν κἠρυθράν.
     ἀλλ’ αἰ τράφειν λῇς, ἅδε τοι χοῖρος καλά.

     [Megareús] nearà gár estin: allà delphakouména
     hexeî megálan te kaì pakheîan kēruthrán.
     all’ ai tráphein lêis, háde toi khoîros kalá.

     (please add an English translation of this quotation)

   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 477-481:

     πέμψαν δ᾽ ἐς Λύκτον, Κρήτης ἐς πίονα δῆμον, ὁππότ᾽ ἄρ᾽ ὁπλότατον παίδων τέξεσθαι ἔμελλε, Ζῆνα μέγαν: τὸν μέν οἱ ἐδέξατο Γαῖα πελώρη Κρήτῃ ἐν εὐρείῃ τραφέμεν ἀτιταλλέμεναί τε.

     pémpsan d’ es Lúkton, Krḗtēs es píona dêmon, hoppót’ ár’ hoplótaton paídōn téxesthai émelle, Zêna mégan: tòn mén hoi edéxato Gaîa pelṓrē Krḗtēi en eureíēi traphémen atitallémenaí te.

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: τράφω, τράφομαι (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τράφω	τράφεις	τράφει	τράφετον	τράφετον	τράφομεν	τράφετε	τράφουσῐ(ν)
	subjunctive	τράφω	τράφῃς	τράφῃ	τράφητον	τράφητον	τράφωμεν	τράφητε	τράφωσῐ(ν)
	optative	τράφοιμῐ	τράφοις	τράφοι	τράφοιτον	τραφοίτην	τράφοιμεν	τράφοιτε	τράφοιεν
	imperative		τρᾶφε	τραφέτω	τράφετον	τραφέτων		τράφετε	τραφόντων
middle/ passive	indicative	τράφομαι	τράφεαι	τράφεται	τράφεσθον	τράφεσθον	τραφόμεθᾰ	τράφεσθε	τράφονται
	subjunctive	τράφωμαι	τράφηαι	τράφηται	τράφησθον	τράφησθον	τραφώμεθᾰ	τράφησθε	τράφωνται
	optative	τραφοίμην	τράφοιο	τράφοιτο	τράφοισθον	τραφοίσθην	τραφοίμεθᾰ	τράφοισθε	τράφοιντο
	imperative		τράφεο	τραφέσθω	τράφεσθον	τραφέσθων		τράφεσθε	τραφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τράφειν				τράφεσθαι
participle	m	τράφων				τραφόμενος
	f	τράφουσᾰ				τραφομένη
	n	τρᾶφον				τραφόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτραφον, ἐτραφόμην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτραφον	ἔτραφες	ἔτραφε(ν)	ἐτράφετον	ἐτραφέτην	ἐτράφομεν	ἐτράφετε	ἔτραφον
middle/ passive	indicative	ἐτραφόμην	ἐτράφου	ἐτράφετο	ἐτράφεσθον	ἐτραφέσθην	ἐτραφόμεθᾰ	ἐτράφεσθε	ἐτράφοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “τράφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τράφω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• τράφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τράφω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011