τμήγω

Ancient Greek

Etymology

An alternative Epic form of τέμνω (témnō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tmɛ̌ː.ɡɔː/ → /ˈtmi.ɣo/ → /ˈtmi.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tmɛ̌ː.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtme̝.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtmi.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtmi.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtmi.ɣo/

Verb

τμήγω • (tmḗgō)

1. (Epic) to cut, cut apart
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.146:

     χεῖρας ἀπὸ ξίφεϊ τμήξας ἀπό τ᾽ αὐχένα κόψας

     kheîras apò xípheï tmḗxas apó t’ aukhéna kópsas

Conjugation

   Present: τμήγω, τμήγομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τμήγω	τμήγεις	τμήγει	τμήγετον	τμήγετον	τμήγομεν	τμήγετε	τμήγουσῐ(ν)
	subjunctive	τμήγω, τμήγωμῐ	τμήγῃς, τμήγῃσθᾰ	τμήγῃ, τμήγῃσῐ	τμήγητον	τμήγητον	τμήγωμεν	τμήγητε	τμήγωσῐ(ν)
	optative	τμήγοιμῐ	τμήγοισ(θᾰ)	τμήγοι	τμήγοιτον	τμηγοίτην	τμήγοιμεν	τμήγοιτε	τμήγοιεν
	imperative		τμῆγε	τμηγέτω	τμήγετον	τμηγέτων		τμήγετε	τμηγόντων
middle/ passive	indicative	τμήγομαι	τμήγεαι	τμήγεται	τμήγεσθον	τμήγεσθον	τμηγόμε(σ)θᾰ	τμήγεσθε	τμήγονται
	subjunctive	τμήγωμαι	τμήγηαι	τμήγηται	τμήγησθον	τμήγησθον	τμηγώμε(σ)θᾰ	τμήγησθε	τμήγωνται
	optative	τμηγοίμην	τμήγοιο	τμήγοιτο	τμήγοισθον	τμηγοίσθην	τμηγοίμε(σ)θᾰ	τμήγοισθε	τμηγοίᾰτο
	imperative		τμήγεο	τμηγέσθω	τμήγεσθον	τμηγέσθων		τμήγεσθε	τμηγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τμήγειν/τμηγέμεν(αι)/τμηγμέναι				τμήγεσθαι
participle	m	τμήγων				τμηγόμενος
	f	τμήγουσᾰ				τμηγομένη
	n	τμῆγον				τμηγόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτμηξᾰ, ἐτμηξᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτμηξᾰ	ἔτμηξᾰς	ἔτμηξε(ν)	ἐτμήξᾰτον	ἐτμηξᾰ́την	ἐτμήξᾰμεν	ἐτμήξᾰτε	ἔτμηξᾰν
	subjunctive	τμήξω, τμήξωμῐ	τμήξῃς, τμήξῃσθᾰ	τμήξῃ, τμήξῃσῐ	τμήξητον	τμήξητον	τμήξωμεν	τμήξητε	τμήξωσῐ(ν)
	optative	τμήξαιμῐ	τμήξαις, τμήξαισθᾰ, τμήξειᾰς	τμήξειε(ν), τμήξαι	τμηξεῖτον	τμηξείτην	τμηξεῖμεν	τμηξεῖτε	τμηξεῖεν
	imperative		τμῆξον	τμηξᾰ́τω	τμήξᾰτον	τμηξᾰ́των		τμήξᾰτε	τμηξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτμηξᾰ́μην	ἐτμήξᾰο	ἐτμήξᾰτο	ἐτμήξᾰσθον	ἐτμηξᾰ́σθην	ἐτμηξᾰ́με(σ)θᾰ	ἐτμήξᾰσθε	ἐτμήξᾰντο
	subjunctive	τμήξωμαι	τμήξηαι	τμήξηται	τμήξησθον	τμήξησθον	τμηξώμε(σ)θᾰ	τμήξησθε	τμήξωνται
	optative	τμηξαίμην	τμήξαιο	τμήξαιτο	τμήξαισθον	τμηξαίσθην	τμηξαίμε(σ)θᾰ	τμήξαισθε	τμηξαίᾰτο
	imperative		τμῆξαι	τμηξᾰ́σθω	τμήξᾰσθον	τμηξᾰ́σθων		τμήξᾰσθε	τμηξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		τμῆξαι/τμηξᾰ́μεν/τμηξᾰμέναι			τμήξᾰσθαι
participle	m	τμήξᾱς			τμηξᾰ́μενος
	f	τμήξᾱσᾰ			τμηξᾰμένη
	n	τμῆξᾰν			τμηξᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτμᾰγον, ἐτμᾰγόμην, ἐτμᾰ́γην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτμᾰγον	ἔτμᾰγες	ἔτμᾰγε(ν)	ἐτμᾰ́γετον	ἐτμᾰγέτην	ἐτμᾰ́γομεν	ἐτμᾰ́γετε	ἔτμᾰγον
	subjunctive	τμᾰ́γω, τμᾰ́γωμῐ	τμᾰ́γῃς, τμᾰ́γῃσθᾰ	τμᾰ́γῃ, τμᾰ́γῃσῐ	τμᾰ́γητον	τμᾰ́γητον	τμᾰ́γωμεν	τμᾰ́γητε	τμᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	τμᾰ́γοιμῐ	τμᾰ́γοις/τμᾰ́γοισθᾰ	τμᾰ́γοι	τμᾰγεῖτον	τμᾰγείτην	τμᾰγεῖμεν	τμᾰγεῖτε	τμᾰγεῖεν
	imperative		τμᾰ́γε	τμᾰγέτω	τμᾰ́γετον	τμᾰγέτων		τμᾰ́γετε	τμᾰγόντων
middle	indicative	ἐτμᾰγόμην	ἐτμᾰ́γεο	ἐτμᾰ́γετο	ἐτμᾰ́γεσθον	ἐτμᾰγέσθην	ἐτμᾰγόμε(σ)θᾰ	ἐτμᾰ́γεσθε	ἐτμᾰ́γοντο
	subjunctive	τμᾰ́γωμαι	τμᾰ́γηαι	τμᾰ́γηται	τμᾰ́γησθον	τμᾰ́γησθον	τμᾰγώμε(σ)θᾰ	τμᾰ́γησθε	τμᾰ́γωνται
	optative	τμᾰγοίμην	τμᾰ́γοιο	τμᾰ́γοιτο	τμᾰ́γοισθον	τμᾰγοίσθην	τμᾰγοίμε(σ)θᾰ	τμᾰ́γοισθε	τμᾰγοίᾰτο
	imperative		τμᾰ́γεο	τμᾰγέσθω	τμᾰ́γεσθον	τμᾰγέσθων		τμᾰ́γεσθε	τμᾰγέσθων
passive	indicative	ἐτμᾰ́γην	ἐτμᾰ́γης	ἐτμᾰ́γη	ἐτμᾰ́γητον	ἐτμᾰγήτην	ἐτμᾰ́γημεν	ἐτμᾰ́γητε	ἐτμᾰ́γησᾰν, ἔτμᾰγεν
	subjunctive	τμᾰγῶ	τμᾰγῇς	τμᾰγῇ	τμᾰγῆτον	τμᾰγῆτον	τμᾰγῶμεν	τμᾰγῆτε	τμᾰγῶσῐ(ν)
	optative	τμᾰγείην	τμᾰγείης	τμᾰγείη	τμᾰγεῖτον, τμᾰγείητον	τμᾰγείτην, τμᾰγειήτην	τμᾰγεῖμεν, τμᾰγείημεν	τμᾰγεῖτε, τμᾰγείητε	τμᾰ́γειεν, τμᾰγείησᾰν
	imperative		τμᾰ́γηθῐ	τμᾰγήτω	τμᾰ́γητον	τμᾰγήτων		τμᾰ́γητε	τμᾰγέντων
		active			middle		passive
infinitive		τμᾰγεῖν/τμᾰγέμεν(αι)			τμᾰγέσθαι		τμᾰγῆναι/τμᾰγήμεναι
participle	m	τμᾰγών			τμᾰγόμενος		τμᾰγείς
	f	τμᾰγοῦσᾰ			τμᾰγομένη		τμᾰγεῖσᾰ
	n	τμᾰγόν			τμᾰγόμενον		τμᾰγέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: τμᾰ́γον, τμᾰγόμην, τμᾰ́γην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τμᾰ́γον	τμᾰ́γες	τμᾰ́γε(ν)	τμᾰ́γετον	τμᾰγέτην	τμᾰ́γομεν	τμᾰ́γετε	τμᾰ́γον
middle	indicative	τμᾰγόμην	τμᾰ́γεο	τμᾰ́γετο	τμᾰ́γεσθον	τμᾰγέσθην	τμᾰγόμε(σ)θᾰ	τμᾰ́γεσθε	τμᾰ́γοντο
passive	indicative	τμᾰ́γην	τμᾰ́γης	τμᾰ́γη	τμᾰ́γητον	τμᾰγήτην	τμᾰ́γημεν	τμᾰ́γητε	τμᾰ́γησᾰν, τμᾰ́γεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποτμήγω (apotmḗgō)
• διατμήγω (diatmḗgō)

Further reading

• “τμήγω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τμήγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τμήγω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τμήγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press