τεύχων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /těu̯.kʰɔːn/ → /ˈteɸ.xon/ → /ˈtef.xon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /těu̯.kʰɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtew.kʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈteɸ.xon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtef.xon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtef.xon/

Participle

τεύχων • (teúkhōn) m (feminine τεύχουσᾰ, neuter τεῦχον); first/third declension

1. present active participle of τεύχω (teúkhō)

Declension

First and third declension of τεύχων; τεύχουσᾰ; τεῦχον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τεύχων teúkhōn	τεύχουσᾰ teúkhousă	τεῦχον teûkhon		τεύχοντε teúkhonte	τευχούσᾱ teukhoúsā	τεύχοντε teúkhonte		τεύχοντες teúkhontes	τεύχουσαι teúkhousai	τεύχοντᾰ teúkhontă
Genitive		τεύχοντος teúkhontos	τευχούσης teukhoúsēs	τεύχοντος teúkhontos		τευχόντοιν teukhóntoin	τευχούσαιν teukhoúsain	τευχόντοιν teukhóntoin		τευχόντων teukhóntōn	τευχουσῶν teukhousôn	τευχόντων teukhóntōn
Dative		τεύχοντῐ teúkhontĭ	τευχούσῃ teukhoúsēi	τεύχοντῐ teúkhontĭ		τευχόντοιν teukhóntoin	τευχούσαιν teukhoúsain	τευχόντοιν teukhóntoin		τεύχουσῐ / τεύχουσῐν teúkhousĭ(n)	τευχούσαις teukhoúsais	τεύχουσῐ / τεύχουσῐν teúkhousĭ(n)
Accusative		τεύχοντᾰ teúkhontă	τεύχουσᾰν teúkhousăn	τεῦχον teûkhon		τεύχοντε teúkhonte	τευχούσᾱ teukhoúsā	τεύχοντε teúkhonte		τεύχοντᾰς teúkhontăs	τευχούσᾱς teukhoúsās	τεύχοντᾰ teúkhontă
Vocative		τεύχων teúkhōn	τεύχουσᾰ teúkhousă	τεῦχον teûkhon		τεύχοντε teúkhonte	τευχούσᾱ teukhoúsā	τεύχοντε teúkhonte		τεύχοντες teúkhontes	τεύχουσαι teúkhousai	τεύχοντᾰ teúkhontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τευχόντως teukhóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.