τευτάζω

Ancient Greek

Alternative forms

• τευτᾰ́σσω (teutắssō)

Etymology

From ταὐτός (tautós, “the same”) +‎ -άζω (-ázō, suffix to form a verb), with a change of vocals.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /teu̯.táz.dɔː/ → /teɸˈta.zo/ → /tefˈta.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /teu̯.táz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tewˈta.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /teɸˈta.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tefˈta.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tefˈta.zo/

Verb

τευτᾰ́ζω • (teutắzō)

1. to be employed upon, engaged in, concerned with a thing
2. to be busy, bustling
3. to bid or order one repeatedly to do a thing

Inflection

   Present: τευτᾰ́ζω, τευτᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τευτᾰ́ζω	τευτᾰ́ζεις	τευτᾰ́ζει	τευτᾰ́ζετον	τευτᾰ́ζετον	τευτᾰ́ζομεν	τευτᾰ́ζετε	τευτᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	τευτᾰ́ζω	τευτᾰ́ζῃς	τευτᾰ́ζῃ	τευτᾰ́ζητον	τευτᾰ́ζητον	τευτᾰ́ζωμεν	τευτᾰ́ζητε	τευτᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	τευτᾰ́ζοιμῐ	τευτᾰ́ζοις	τευτᾰ́ζοι	τευτᾰ́ζοιτον	τευτᾰζοίτην	τευτᾰ́ζοιμεν	τευτᾰ́ζοιτε	τευτᾰ́ζοιεν
	imperative		τεύτᾰζε	τευτᾰζέτω	τευτᾰ́ζετον	τευτᾰζέτων		τευτᾰ́ζετε	τευτᾰζόντων
middle/ passive	indicative	τευτᾰ́ζομαι	τευτᾰ́ζῃ, τευτᾰ́ζει	τευτᾰ́ζεται	τευτᾰ́ζεσθον	τευτᾰ́ζεσθον	τευτᾰζόμεθᾰ	τευτᾰ́ζεσθε	τευτᾰ́ζονται
	subjunctive	τευτᾰ́ζωμαι	τευτᾰ́ζῃ	τευτᾰ́ζηται	τευτᾰ́ζησθον	τευτᾰ́ζησθον	τευτᾰζώμεθᾰ	τευτᾰ́ζησθε	τευτᾰ́ζωνται
	optative	τευτᾰζοίμην	τευτᾰ́ζοιο	τευτᾰ́ζοιτο	τευτᾰ́ζοισθον	τευτᾰζοίσθην	τευτᾰζοίμεθᾰ	τευτᾰ́ζοισθε	τευτᾰ́ζοιντο
	imperative		τευτᾰ́ζου	τευτᾰζέσθω	τευτᾰ́ζεσθον	τευτᾰζέσθων		τευτᾰ́ζεσθε	τευτᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τευτᾰ́ζειν				τευτᾰ́ζεσθαι
participle	m	τευτᾰ́ζων				τευτᾰζόμενος
	f	τευτᾰ́ζουσᾰ				τευτᾰζομένη
	n	τευτᾰ́ζον				τευτᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτεύτᾰζον, ἐτευτᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτεύτᾰζον	ἐτεύτᾰζες	ἐτεύτᾰζε(ν)	ἐτευτᾰ́ζετον	ἐτευτᾰζέτην	ἐτευτᾰ́ζομεν	ἐτευτᾰ́ζετε	ἐτεύτᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐτευτᾰζόμην	ἐτευτᾰ́ζου	ἐτευτᾰ́ζετο	ἐτευτᾰ́ζεσθον	ἐτευτᾰζέσθην	ἐτευτᾰζόμεθᾰ	ἐτευτᾰ́ζεσθε	ἐτευτᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τευτᾰ́σω, τευτᾰ́σομαι, τευτᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τευτᾰ́σω	τευτᾰ́σεις	τευτᾰ́σει	τευτᾰ́σετον	τευτᾰ́σετον	τευτᾰ́σομεν	τευτᾰ́σετε	τευτᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	τευτᾰ́σοιμῐ	τευτᾰ́σοις	τευτᾰ́σοι	τευτᾰ́σοιτον	τευτᾰσοίτην	τευτᾰ́σοιμεν	τευτᾰ́σοιτε	τευτᾰ́σοιεν
middle	indicative	τευτᾰ́σομαι	τευτᾰ́σῃ, τευτᾰ́σει	τευτᾰ́σεται	τευτᾰ́σεσθον	τευτᾰ́σεσθον	τευτᾰσόμεθᾰ	τευτᾰ́σεσθε	τευτᾰ́σονται
	optative	τευτᾰσοίμην	τευτᾰ́σοιο	τευτᾰ́σοιτο	τευτᾰ́σοισθον	τευτᾰσοίσθην	τευτᾰσοίμεθᾰ	τευτᾰ́σοισθε	τευτᾰ́σοιντο
passive	indicative	τευτᾰσθήσομαι	τευτᾰσθήσῃ	τευτᾰσθήσεται	τευτᾰσθήσεσθον	τευτᾰσθήσεσθον	τευτᾰσθησόμεθᾰ	τευτᾰσθήσεσθε	τευτᾰσθήσονται
	optative	τευτᾰσθησοίμην	τευτᾰσθήσοιο	τευτᾰσθήσοιτο	τευτᾰσθήσοισθον	τευτᾰσθησοίσθην	τευτᾰσθησοίμεθᾰ	τευτᾰσθήσοισθε	τευτᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τευτᾰ́σειν			τευτᾰ́σεσθαι		τευτᾰσθήσεσθαι
participle	m	τευτᾰ́σων			τευτᾰσόμενος		τευτᾰσθησόμενος
	f	τευτᾰ́σουσᾰ			τευτᾰσομένη		τευτᾰσθησομένη
	n	τευτᾰ́σον			τευτᾰσόμενον		τευτᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτεύτᾰσᾰ, ἐτευτᾰσᾰ́μην, ἐτευτᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτεύτᾰσᾰ	ἐτεύτᾰσᾰς	ἐτεύτᾰσε(ν)	ἐτευτᾰ́σᾰτον	ἐτευτᾰσᾰ́την	ἐτευτᾰ́σᾰμεν	ἐτευτᾰ́σᾰτε	ἐτεύτᾰσᾰν
	subjunctive	τευτᾰ́σω	τευτᾰ́σῃς	τευτᾰ́σῃ	τευτᾰ́σητον	τευτᾰ́σητον	τευτᾰ́σωμεν	τευτᾰ́σητε	τευτᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	τευτᾰ́σαιμῐ	τευτᾰ́σειᾰς, τευτᾰ́σαις	τευτᾰ́σειε(ν), τευτᾰ́σαι	τευτᾰ́σαιτον	τευτᾰσαίτην	τευτᾰ́σαιμεν	τευτᾰ́σαιτε	τευτᾰ́σειᾰν, τευτᾰ́σαιεν
	imperative		τεύτᾰσον	τευτᾰσᾰ́τω	τευτᾰ́σᾰτον	τευτᾰσᾰ́των		τευτᾰ́σᾰτε	τευτᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτευτᾰσᾰ́μην	ἐτευτᾰ́σω	ἐτευτᾰ́σᾰτο	ἐτευτᾰ́σᾰσθον	ἐτευτᾰσᾰ́σθην	ἐτευτᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐτευτᾰ́σᾰσθε	ἐτευτᾰ́σᾰντο
	subjunctive	τευτᾰ́σωμαι	τευτᾰ́σῃ	τευτᾰ́σηται	τευτᾰ́σησθον	τευτᾰ́σησθον	τευτᾰσώμεθᾰ	τευτᾰ́σησθε	τευτᾰ́σωνται
	optative	τευτᾰσαίμην	τευτᾰ́σαιο	τευτᾰ́σαιτο	τευτᾰ́σαισθον	τευτᾰσαίσθην	τευτᾰσαίμεθᾰ	τευτᾰ́σαισθε	τευτᾰ́σαιντο
	imperative		τεύτᾰσαι	τευτᾰσᾰ́σθω	τευτᾰ́σᾰσθον	τευτᾰσᾰ́σθων		τευτᾰ́σᾰσθε	τευτᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτευτᾰ́σθην	ἐτευτᾰ́σθης	ἐτευτᾰ́σθη	ἐτευτᾰ́σθητον	ἐτευτᾰσθήτην	ἐτευτᾰ́σθημεν	ἐτευτᾰ́σθητε	ἐτευτᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	τευτᾰσθῶ	τευτᾰσθῇς	τευτᾰσθῇ	τευτᾰσθῆτον	τευτᾰσθῆτον	τευτᾰσθῶμεν	τευτᾰσθῆτε	τευτᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	τευτᾰσθείην	τευτᾰσθείης	τευτᾰσθείη	τευτᾰσθεῖτον, τευτᾰσθείητον	τευτᾰσθείτην, τευτᾰσθειήτην	τευτᾰσθεῖμεν, τευτᾰσθείημεν	τευτᾰσθεῖτε, τευτᾰσθείητε	τευτᾰσθεῖεν, τευτᾰσθείησᾰν
	imperative		τευτᾰ́σθητῐ	τευτᾰσθήτω	τευτᾰ́σθητον	τευτᾰσθήτων		τευτᾰ́σθητε	τευτᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τευτᾰ́σαι			τευτᾰ́σᾰσθαι		τευτᾰσθῆναι
participle	m	τευτᾰ́σᾱς			τευτᾰσᾰ́μενος		τευτᾰσθείς
	f	τευτᾰ́σᾱσᾰ			τευτᾰσᾰμένη		τευτᾰσθεῖσᾰ
	n	τευτᾰ́σᾰν			τευτᾰσᾰ́μενον		τευτᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετεύτᾰκᾰ, τετεύτᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετεύτᾰκᾰ	τετεύτᾰκᾰς	τετεύτᾰκε(ν)	τετευτᾰ́κᾰτον	τετευτᾰ́κᾰτον	τετευτᾰ́κᾰμεν	τετευτᾰ́κᾰτε	τετευτᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετευτᾰ́κω	τετευτᾰ́κῃς	τετευτᾰ́κῃ	τετευτᾰ́κητον	τετευτᾰ́κητον	τετευτᾰ́κωμεν	τετευτᾰ́κητε	τετευτᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	τετευτᾰ́κοιμῐ, τετευτᾰκοίην	τετευτᾰ́κοις, τετευτᾰκοίης	τετευτᾰ́κοι, τετευτᾰκοίη	τετευτᾰ́κοιτον	τετευτᾰκοίτην	τετευτᾰ́κοιμεν	τετευτᾰ́κοιτε	τετευτᾰ́κοιεν
	imperative		τετεύτᾰκε	τετευτᾰκέτω	τετευτᾰ́κετον	τετευτᾰκέτων		τετευτᾰ́κετε	τετευτᾰκόντων
middle/ passive	indicative	τετεύτᾰσμαι	τετεύτᾰσαι	τετεύτᾰσται	τετεύτᾰσθον	τετεύτᾰσθον	τετευτᾰ́σμεθᾰ	τετεύτᾰσθε	τετευτᾰ́δᾰται
	subjunctive	τετευτᾰσμένος ὦ	τετευτᾰσμένος ᾖς	τετευτᾰσμένος ᾖ	τετευτᾰσμένω ἦτον	τετευτᾰσμένω ἦτον	τετευτᾰσμένοι ὦμεν	τετευτᾰσμένοι ἦτε	τετευτᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετευτᾰσμένος εἴην	τετευτᾰσμένος εἴης	τετευτᾰσμένος εἴη	τετευτᾰσμένω εἴητον/εἶτον	τετευτᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	τετευτᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετευτᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	τετευτᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετεύτᾰσο	τετευτᾰ́σθω	τετεύτᾰσθον	τετευτᾰ́σθων		τετεύτᾰσθε	τετευτᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		τετευτᾰκέναι				τετευτᾰ́σθαι
participle	m	τετευτᾰκώς				τετευτᾰσμένος
	f	τετευτᾰκυῖᾰ				τετευτᾰσμένη
	n	τετευτᾰκός				τετευτᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτευτᾰ́κειν, ἐτευτᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτευτᾰ́κειν, ἐτευτᾰ́κη	ἐτευτᾰ́κεις, ἐτευτᾰ́κης	ἐτευτᾰ́κει(ν)	ἐτευτᾰ́κετον	ἐτευτᾰκέτην	ἐτευτᾰ́κεμεν	ἐτευτᾰ́κετε	ἐτευτᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτευτᾰ́σμην	ἐτεύτᾰσο	ἐτεύτᾰστο	ἐτεύτᾰσθον	ἐτευτᾰ́σθην	ἐτευτᾰ́σμεθᾰ	ἐτεύτᾰσθε	ἐτευτᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• τευτᾰσμός (teutăsmós)

Further reading

• “τευτάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τευτάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τευτάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette