τετραπρόσωπος

Ancient Greek

Etymology

τετρᾰ- (tetră-, “four”) +‎ πρόσωπον (prósōpon, “face”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/ → /te.traˈpro.so.pos/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.traˈpro.so.pos/

Adjective

τετρᾰπρόσωπος • (tetrăprósōpos) m or f (neuter τετρᾰπρόσωπον); second declension

1. (Koine) four-faced

Usage notes

Used as an epithet of the Father of Greatness in Manichaeism.

Declension

Second declension of τετρᾰπρόσωπος; τετρᾰπρόσωπον (Koine)

Number		Singular			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		τετρᾰπρόσωπος tetrăprósōpos	τετρᾰπρόσωπον tetrăprósōpon		τετρᾰπρόσωποι tetrăprósōpoi	τετρᾰπρόσωπᾰ tetrăprósōpă
Genitive		τετρᾰπροσώπου tetrăprosṓpou	τετρᾰπροσώπου tetrăprosṓpou		τετρᾰπροσώπων tetrăprosṓpōn	τετρᾰπροσώπων tetrăprosṓpōn
Dative		τετρᾰπροσώπῳ tetrăprosṓpōi	τετρᾰπροσώπῳ tetrăprosṓpōi		τετρᾰπροσώποις tetrăprosṓpois	τετρᾰπροσώποις tetrăprosṓpois
Accusative		τετρᾰπρόσωπον tetrăprósōpon	τετρᾰπρόσωπον tetrăprósōpon		τετρᾰπροσώπους tetrăprosṓpous	τετρᾰπρόσωπᾰ tetrăprósōpă
Vocative		τετρᾰπρόσωπε tetrăprósōpe	τετρᾰπρόσωπον tetrăprósōpon		τετρᾰπρόσωποι tetrăprósōpoi	τετρᾰπρόσωπᾰ tetrăprósōpă

Further reading

• “τετραπρόσωπος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τετραπρόσωπος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette